V. KAPITULUA

Jainkoaren amudioaren efetu miragarriez.

ARIMAK

        1. Benedikatzen zaitut, Aitazerukoa, ene Jesus Jaunaren aita zeren ni bezalako bekhatore dohakabeaz orhoitu zaren.

        Esker darotzut o miserikordien Aita, eta konsolazione guzien Jainkoa zeren nahi nauzun noizik behiñ konsolatu zure graziez, haiñ guti merezi dudalarik.

        Laudatzen zaitut, eta lorifikatzen bethi Jesu-Kristo zure seme bakhotxarekiñ, eta espiritu saindu konsolatzallearekiñ, zeiñek erregiñatzen baitute zurekiñ mendako mende guzietan.

        O ene Jaun, eta ene Jainkoa ene maitatzaille saindua, ene ganat iausten zarenean boztuko da ene bihotz guzia.

        Zu zare ene loria, eta ene arimaren bozkario guzia. Zu zare ene esparantza, eta ihes lekhua atsekabezko denboran.

        2. Baiñan nola oraiño zure amudioan flako bainaiz, eta berthutez eskaz, zure lguntzen, indarren eta konsolazioneen beharrean naiz.

        Bisita nazazu berazko ene Jainkoa, eta irakats dietzakidatzu zure manu sainduak.

        Libra nazazu ene pasine gaixtoetarik, eta senda zazu ene bihotza afekzione desordenatu guzietarik, ene barna sendo, eta garbi dela, gai izan nadintzat zure maitatzeko, indrtsu pairatzeko, eta fermu fineraiño irauteko.

        3. Egiaz amudioa guza handi, eta miragarri bat da, hark arintzen du pisu dena, hark behiñere altaratzen ezten sosegu batekiñ iasaten tu bizitze huntako mudantza diferentak.

        Pena gabe iasaten tu penak, nekhe gabe nekheak, eta eztirat ganbiatzen tu khiratsik miñenak Jesusen amudioa genorosa da, hertxatzen gaitu gauzarik handienetarat, eta lehiarazten berthuterik perfetenetarat.

        Amudioak goiti du iaidura, eta eziñ geldi daiteke gauza beheretan.

        Amudio saindu hark libro nahi du, eta hastantzen da lurreko gauzen gutizietarik, beldurrez haren barreneko argia ilhun dadiñ, eta beldurrez munduk onek traba dezaten edo garai munduko gaitzek.

        Ezta deus ere zeruan, ez lurrean eztiagorik, eta borthitzagorik amudioa baiño, deus ere altxatuagorik, edo hedatuagorik, nahikarazkoagorik, perfetagorik, eta exzelentagorik hura baiño; zeren amudioa Jainkoaganik heldu baita, eta kreatura guziez gorago altxatzen dela Jainko xoilla baithan kausitzen baitu bere sosegua.

        4. Amudio duena bethi da boz, lausterka, eta airetan dabilla den kheiñurik xumeenean libro da, deusek eztu trabatzen ez gibelatzen.

        Gauza guziak ematen tu Jainkoagatik, zeiña baita harenztat guzia, eta haren baithan guziak kausitzen tu, zeren pausatzen baita ontasun soberano hartan, zeiña guziez gorago baita, eta zeiñaganik heldu baitire bertze guziak.

        Dohaiñei baiño gehiago behatzen dio hekien emailleari, eta hura ontasun guziak baiño maiteago du bethiere.

        Maiz amudioak eztu ezagutzen neurririk, eta bere kharrak badarama mugarri guziez urrunago.

        Amudioak eztu karga sentitzen, hura eztu nekheak izitzen, lan garaiari ere lotzen zaio, eztu alegatzen ahal eskasa; zeren uste baitu gauza guziak badakizkiela, eta zillegi zaizkola.

        Hala amudioa duena gai da guzietako; halakoak egiten tu, eta obretan atheratzen millia gauza, zeiñei ezpailitzaiote lothuko amudiorik eztuena.

        5. Amudioa ezta loakhartzen, loan ere atzarria dago.

        Ezta unhatzen nekheetan, libro gelditzen da hersturetan, ezta altaratzen izialduretan, khar bizi, eta suzko bat bezala altxatzen da zerurat traba guziak ixiturik.

        Maite duenak aditzen du boz ixill hura, suzko hasbeherapen hek, plaiñu samur hek, zeiñak arima batek egortzen baitiotza Jainkoari, erraten dioenean: O ene Jainkoa, ene amudio bakharra, guzia enea zare, eta ni zurea naiz guzia.

        6. Zabal zazu ene bihotza gehiago maita zaitzantzat, gusta dezadantzat ene baithan zeiñ on den zure maitatzea, eta igeri ibil nadintzat amudio saindu hartan, itsaso batean bezala, edo hobeki han urth eta nabazta nadintzat.

        Oxala posedi banintza osoki amudio hark, eta haren kharraz goriturik, eta gorputzeko sentimenduez gabeturik altxa banendi neure buruaz gorago zurekiñ bat egiteko.

        Ene arimak kanta beza amudiozko kanta, iarraik bekizu, eta airetan ibill bedi zure ondotik, o ene guziz onetsia, zu laudatuaren podorez flaka bedi, eta honda bedi bere bozkarioaren eztitasunean, eta gozoan.

        Maita zaitzadan neure burua baiño gehiago, eztezadan maita neure burua zure amoreagatik baizen, eta maita dezantzat zure baithan zu maite zaituzten guziak.

        Hala manatzen du amudiozko lege hark zeiña zure argiaren arraio bat baita.

        7. Amudioak eztu luzamendurik, egiatia da, eztia, agradagarria, prudenta, pairakorra, bihotzduna, leiala, desintresatua; ezen nihork bere burua bilhatzen duen ponturik galtzen du amudioa.

        Amudioa gauza guzietan goardiakor da, humilla da eta xuxena, ezta laxoa, ez gauza banotarat emana, sobrea da, garbia, fermua, pausatua, bere sensuak hertsiki begiarzten dituena.

        Hark egiten gaitu obedient gure aitzin gidarien alderat, et mezprezagarri geure begietan.

        Zeloz eta ezagutzaz bethea da Jainkoaren alderat, hark inspiratzen daroku esparantza fermu bat agortasunik handienen artean, ezen amudio hura hazten da atsekabeen erdian ere.

        8. Hala gauza guzien pairatzerat, eta gauza guzietan bere maitearen borondatearen konplitzerat prest eztagoenak eztu merezi haren adiskidearen izena.

        Jainkoa maite duena gogotik lothu behar zaiote gauzarik gaitzenei, eta gogorenei, eta zeiñ nahi den trebesia gertha dadiñ, eztute behar apartatu bere amudiotik.