XXI. KAPITULUA

Jainko xoilla baithan kausitu behar dugula gure sosegua.

ARIMAK

        1. Ene arima, gauza guzietan, eta gauza guzien gaiñetik pausa zaite zure iauna baithan, ezen hura da saindu guzien sosegu eternala.

        O Jesus guziz ezti, eta maitagarria, egidazu grazia zure baithan bake, eta sosegu gehiago kausi dezadan kreatura guzietan baiño, osasunaren, eta edertasunaren abantailletan baiño; ohorean, eta lorian baiño; argietan, eta jakintasunetan baiño; aberastasunetan, eta anzean baiño; bozkario, eta atsegiñetan baiño; fama onean, eta laudorietan baiño; eztitasun, eta konsoalzione guzietan baiño; munduko esparantza, eta agintza guzietan baiño; guk ahal dituzkegun merezimendu, eta nahi saindu guzietan baiño.

        Egidazu grazia, ene Jainkoa, gehiago preza zaitzadan zu zerorri zureganik errezibi ahal detzakedan dohaiñ, eta fabore guziak baiño; ene arimak zureganik izan ahal detzaken plazer, eta bozkario guziak baiño; fiñean egidazu fabore gehiago estima dezadan zure baithako pausu saindua; ezen ez aingeruak arkhanieluak, eta espiritu dohatsuen armadak; ezen ez ontasun ageri direnak, eta eztirenak; eta hitz batez zutaz bertze guziak, o ene Jainkoa.

        2. Ezen iauna, zu zerorri zare ona, eta guziz ona gauza guzien gaiñetik zu zerorri zare guziz gora, eta guziz podorosoa, zu zerorri zare zuretzat eta bertze guzientzat asko zarena deusen, edo nihoren beharrik ez duzuna.

        Zuk zerorrek ematen tutzu egiazko konsolazioneak, eta gozoak.

        Zu zerorri zare edertasuna bera, ontasun eta amudio bera: zu zare maiestate, eta loria bera; zu zare ithurburu bakharra, zeiñetan baitire, izatu eta eta izanen baitire bethan ontasun guziak bere perfekzionerik handienean.

        Hala zutaz bertze ematen darozkidatzun guziak xume zaizkit, eta eztire asko enetzat, zure buruaz ematen darozkidatzun ezagutzak eta argiak, eta zure loriaz egiten darozkidatzun agintzek ez naute kontentatzen, ezpazaitut zerrori ikhusten, eta ezpanaiz zure baithan deskansatzen.

        Hortaz non ene bihotzak kausi dezake egiazko sosegurik, eta kontentamendu osorik, ezpada kreatura guziak baiño, eta dohaiñ guziak baiño gorago altxatzen zurekiñ bat egiteko.

        3. Ene arimaren espos maitea, Jesus amudio garbiaren ithurburua, mundu guziaren iaun eta iabea, nork libratuko nau, eta nork emanen darozkit hegalak zure ganaraiño hegaldatzeko, eta zure baithan pausatzeko.

        Helaz! noiz ethorriko da momento dohatsu hura zeiñetan bertze lan guziak utzirik ez baitut izanen bertze egitekorik lekat ikhustea eta gustatzea zeiñ eztia eta gozoa zaren, o ene iauna eta ene Jainkoa.

        Noiz izanen naiz haiñ barna sarthua zure bithan, haiñ sustatua zure amudioz non ezpaitut neure burua sentituko, eta zu bakarrik gustatuko baitzaitut sensuez goragoko manera batean, zeiña ez baitute guziek ezagutzen!

        Orai bizi naiz plaiñuen, eta hasbeherapenen erdian, eta ene bizitze dohakabea dolorez iasaten dut.

        Ezen miseriazko haran hunetan gerthatzen dire milla gaitz, zeiñek ene espiritua altaratzen, nahasten, eta ilhuntzen baitute, eta ene bihotza trabatzen dute, barraiatzen, thiratzen, kargatzen, halako maneraz non eziñ baitoake zure ganaraiño, eta eziñ goza baititeke zure arraiziez, zeiñek egiten baitute dohatsuen bethiereko bozkarioa zeruan.

        Ene Jainkoa uki bezaitzate ene hasbeherapenek, eta nik lurraren gaiñean pairatzen tudan hanbat gaitz diferentek.

        4. O Jesus loria eternalaren diztiadura arima desterratuaren konsolamendua. Ene ahoa mutu da zure aitziñean. Baiñan ene bihotza mintzo zaitzu ene ixiltasunaz.

        Noiz arteraiño ene iaunak beranduko du ene ganat ethorri gabe.

        Bethor ene ganat ene pobrezian ene konsolatzerat.

        Heda biezat eskua, eta athera benaza ene lazeria guzien artetik.

        Zato Jauna zu gabe eztenaz geroz, bizitzean bozkariozko ez egunik, ez orenik, eta zu zarenaz geroz ene neurrimendua, eta habea.

        Hagorandua naiz, mundu huntan presondegi beltz batean bezala gaitzez kargatua, burdiñez herstua, zure presenziaren argiak konsola nazakeen arteraiño, eta zure begitarte arraiak libertatean eman nazan arteraiño.

        5. Bertzeek galde bezate zure orde, eta bilha bezate nahi dutena, nik eziñ deus bertzerik maita dutena, nik eziñ deus bertzerik maita dezaket, ezta, eta ezta izanen ene gogarakorik zu baizen, o ene Jainkoa, ene esparantza, eta dohatsutasun eternala.

        Ez ez naiz ixilduko; ez naiz behiñere geldituko othoitz egitetik; zure grazia bihur diezadazun arteraiño, eta barrenean ene bihotari mintza zakizkon arteraiño.

JESU-KRISTOK

        6. Huna non naizen bada, ene semea, heldu naiz zure ganat, zeren deithu bainauzu.

        Zure begietako nigarrek, zure arimako desirek zure bihotzeko humiltasunak, eta urrikiak iautsarazi naute zerutik, eta erakharri zure ganat.

ARIMAK

        Egia da Jauna; deithu zaitut; zutaz gozatzea desiratu dut, eta deliberatu dut gauza guziei ukho egiterat xoillki zurekiñ iuntatzeagatik.

        7. Baiñan zuk lehenbizirik hertxatu nauzu zure bilhatzerat. Zaren beraz benedikatua, ene Jainkoa, zeren zure zerbitzariarentzat hanbat ontasun izatu duzun zure miserikordia infinituaren arabera.

        Zer erran dezake beraz gehiago gathibu pobre batek zure aitziñean humiliatzea baizen, behin ere bere bekhatuen, eta beheratasunaren orhoitzapena galdu gabe.

        Ezen zeruan, eta lurrean egiñ tutzun gauza miragarri guzietan ezta zure parerik.

        Zure obra guziak perfetak dire, zure iuiamenduak zuzentasunez betheak, eta kreatura guziak zure probidenzia guziz zuhurraz gobernatuak dire.

        Zaren beraz laudatua, eta lorifikatua o Jesus aita eternalaren zuhurtzia.

        Ene mihiak, ene arimak, eta kreatura guziek elkharrekiñ lauda, eta benedika bezaitzate eternitate guzian.