XXIV. KAPITULUA

Jainkoaren iuiamendu ikharagarriaz, eta bekhatoreen suplizoaz.

        1. Gauza guzietan orhoit zaite zure azken fiñaz, eta ez dezazula ahantzagun batez agertuko zarela iuie garratz haren aitziñean zeiñarentzat ez baita deus gorderik zeiñak ez baititu errezibitzen ez gure presentak, ez eta gure aitzekiak, baiñan iuiatzen baitu bethiere iustutaisunaren arabera.

        O bekhatore erho eta dohakabea, zeiña ikharatzen baitu maiz gizon baten kolerak; zer ihardetsiko diok bada Jainkoari, zeiñak ikhusten baititu hire krima guziak.

        Zergatik ezhaiz prestatzen iuiamenduko egun ikharagarri hartakotz, zeiñetan nihork ez baitu izanen begiratzaillerik, sustengurik eta defendatzeillerik; eta zeiñetan batbederak aski izanen baititu bere karga.

        Orai lituzkek hire obrak progotxosak, hire nigarrak entzunak, hire urrikiak merezimenduzkoak, eta hire doloreak baliozak eta salbamendukotz onak.

        2. Oi hala bizitze hau purgatorio ona baita gizon pairakor batentzat, zeiñak afrontuak errezibitzean damuago baitu ofensatzaillearen bekhatuaz, ezen ez berari egiten zaioen gaizkiaz; zeinak bihotz onez othoitz egiten baitio Jainkoari bere persekutatzailleentzat, zeiñak barkhatzen baitiote gogotik bere etsaiei, eta zeiña prest baitago bethi bere hutsik xumeenen gaiñean bertzeei barkhamendu eskatzera; zeiñaren bihotzean errexkiago sartzen baita urrikalmendua, eze ez asarradura, zeiñak maiz bere buruari bortxa egiten baitio; zeiña ensaiatzen baita bethiere bere buruaren garaitzerat, eta espiritua haragiaren nausi errendatzerat.

        Hobeago da balinba orai gure konzienziaren xahutzea, eta handik bizioak atheratzea, ezen ez hek uztea berze munduko suas purgatzeko: baiñan gure haragiarentzat dugun amudio desordenatuak enganatzen eta itsutzen gaitu.

        3. Helaz! ez dugu pensatzen su izigarri hark ez duela bertze bazkarik izanen gure bekhatuak baizen.

        Zenbatenaz hemen zure burua guphidesten baituzu gehiago, hanbatenaz gehiago han sofrituko duzu; zuk hemen zure haragia mainozkiago lausenga, hura gehiago han puni eta tormenta; zenbatenaz Jainkoa ofensatzen baituzu gehiago, hanbatenaz biltzen duzu ifernukotz sukari gehiago.

        Zertaz ere gizonak egiñ baitu bekhatu, hartarik beretik izanen du pena, eta gastigu gehienik.

        Han nagiak eta antsikabeak izanen dire suzko punta zorrotzez punxikatuak, han gormantak eta hordiak goseaz eta egarriaz kruelki tormentatuak.

        Han lohiak, eta desonestak pulunpatuko dire bikhezko, eta sufrezko tulunbio irakituetan, eta bekhaiztiak bere dolorearen biolentzian egonen dire marrubiaz potzo errabiatuak bezala.

        4. Han bizio bakhoitxak izanen du bere suplizio partikularra. Han izanen dire supherbioak sekulako laidoaz eta ahalkeriaz estaliak, eta abariziosak azkeneko lazeriaz, eta erromesiaz herstuak.

        Han oren bten pena gaitzago izanen da pairatzen, hemen ehun urtheren penitenzia den garratzena baiño.

        Hemen nekheak badu bere sosegua, doloreak bere deskansua, baiñan han damnatuentzat ezda pausurik batere, ez kosolazionerik, ez deskansurik.

        Duzun bada orai zure bekhatuezko dolore bizi bat, eta hari zaite zure falten penitenziaz urratzen, iuiamenduko egunean sar zaitezentzat dohatsuen bakean eta soseguan.

        Ezen orduan iustuak altxatuko dire segurantza handirekiñ mundu huntan desohoratu, eta persekutatu dituztenen kontra.

        Orai hemen gizonen iuiamendu iniustuak humilki pairatzen dituena ethorriko da orduan loriaz betherik hekien iuie izatera.

        Orduan humilla eta pobrea izanen dire segurantza oso batean, eta supherbioak ikharan eta etsimenduan.

        5. Orduan ikhusiko da egiazko zuhurrak zirela haiñak zeiñek nahi izan baitute mundu huntan izan mezprezatuak edo erhotzat idukiak Jesu-Kristoren amoregatik.

        Orduan pazienziarekiñ pairaturikako atsekabeak izanen dire persekutatuen loria, eta persekutatzaileen iniustutasunak egiñen du hekien etseka bea eta bihotz mina.

        Orduan presuna prestua eta debota bozkarioan izanen da, eta gaixtagiña nigarretan eta plaiñutan.

        Orduan gorputz mortifikatua egiñen da distantago eta ederrago, bethi atsegiñpean, eta maiñanpean hazia izatu baliz baiño.

        Orduan distiatuko dute pobrearen tresna txarrek, eta illhunduko da aberatsaren berregintza.

        Orduan gehiago prezatua izanen da etxola txarra, ezen ez iauregi urreztatua.

        Orduan hobeago kausituko da pazienzia humilla, ezen ez munduko bothere guzia, eta obedienzia sinple batek gehiago balioko du munduko prudenzia eta errefiñamendu guziak baiño.

        6. Orduan bozkario gehiago emanen du konzienzia onak eta garbiak, ezen ez filosofoen iakintasun guziak.

        Orduan gehiago laudatuko da aberastasunen mesprezioa, ezen ez munduko tresor guzien iabetasuna eta posesionea.

        Ikhusiko dugu orduan othoitzean enplegatu dugun denbora hobeki emana izatu dela, ezen ez atsegiñezko othuruntzetan iragan zaiguna.

        Orduan bozkario gehiago izanen dugu ixillik egonaz, ezen ez solas luzeak egiñaz.

        Progotxosago izanen ditugu hitz ederrak baiño, obra sainduak. Eta deskansu gehiago emanen daroku bizitze hersi eta penitentizak munduan hartu ditugun atsegin guziek baiño.

        Ikhasazu beraz bizitze huntako gatiz xume, eta iragankorren pairatzen, bertzeko tormenta dorphe, eta eternaletarat eror ez zaitezen.

        Froga zazu hemen, zer han paira dezakezun; hemengo gaitz xumeen iasateko indarrik ez baduzu, ikhusazu nola han pairatuko dituzun bethi iraunen duten suplizioak.

        Hain pazienzia guti baduzu orai gaitzik xumeenetan, nola iraunen duzu ifernuko su eta lametan?

        Orhoit zaite ez dela posible bozkariotik iragatea, mundu huntan lehenik dohatsu izatea, eta gero zeruan Jesu-Kristorekin erregiñatzea.

        7. Zure bizi guzia ohorez eta atsegiñez orai arteraiño bethea izan balitz ere, zer progotxu zinduke orai beran hill behar bazindu?

        Gauza guziak dire beraz bano eta ezdeus lekat Jainkoa maitatzea, eta haren xoillki zerbitzatzea.

        Bere bihotz guziaz Jainkoa maite duenak ez du beldurrik heriotzearentzat ez suplizoarentzat, zeren Jainkoaren amudio perfetak haren ganat segurantzarekiñ hurbill arazten baikaitu.

        Baiñan ez da miresteko bekhatuan oraiño lakhet duena heriotzearen, eta iuiamenduaren beldur izatea.

        On da bada halere amudioak oraiño gibelatzen ez bazaitu bekhatutik, gibela zaitzan bederen ifernuaren beldurrak.

        Guziarekiñ ere Jainkoaren baiño berze zerbaiten beldurrago denak, eziñ onean luzero iraunen du, eta lauster eroriko da deabruaren artetarat.