23. IRAKURTZA

Sermoi berari daragoiola, diño Jesusek,
bera dala matsa, bere Aita nekatzaria,
ta bere dizipuluak mentuak.
Dirautse alkarregaz euki bear daben
maitetasuna; ta Judeguak bera ilteaz
egingo daben gogorkeria, igesbide bagea.

San Juanek cap. 15. v. 1-27.

        Ni nas mats egiazkoa, ta nire Aita da nekazaria.

        Nigan fruturik eztakarren mats-adar guztia kenduko dau: baña frutua dakarrena, garbituko dau, frutu geiago emon dagian.

        Zuek garbirik zagoze esan deutsuedazan berbak gaiti.

        Gelditu zaiteze nigan, ta ni zuetan. Mats-adarrak ezin ekarri leikian legez fruturik baldin matsean ezpadago: ez eta zuek bere nigan ezpazagoze.

        Bada ni nas matsa, zuek mats-adarrak: nigan dagoanak, ta ni beragan, onek frutu asko dakarz: zerren ni baga ezerbere ezin egin ziñeie.

        Nigan eztagoana kanpora botako da mats-adarra legez, ta igartuko da, ta batuko dabe, ta suan sartuko dabe, ta erreko da.

        Nigan bazagoze, ta nire berbak zuetan geldituko balira, gura dozuen guztia eskatuko dozue, ta egingo jatzue.

        Onetan da nire Aita gloriatua, zuek frutu asko emotean, ta nire dizipuluak egiñak izatean.

        Aitak maitetu naben legez, alan nik pere amatu zaituedaz. Nire maitetasunean geratu zaiteze.

        Nire aginduak gordetan badozuez nire amorean geldituko zaree, nipere nire Aitaren aginduak gorde nituan legez, ta nago bere maitetasunean.

        Gauzok esan deutsuedaz, nire gozorotasuna zuetan egon dedin, ta zuen poza oso-betea izan dedin.

        Au da nire mandamentua, batak bestea maitetu zaitezela nik maite zaituedazan legez.

        Iñok maitetasun andiagorik au baño eztauko, zein dan bere bizitzea bere adiskideak gaiti ifintea.

        Zuek nire adiskideak zaree, baldin egiten badozuez nire aginduak.

        Gaur-geiago esango ezteutsuet serbitzariak, bada otseñak eztaki bere Jaunak zer egiten daben. Baña zuei esan neutsuen adiskideak; ezaguerazo deutsuedazalako nire Aitari enzun neutsazan gauza guztiak.

        Zuek ni autu ez nozue: baña nik zuek autatu zinduedazan ta ifini zaituedaz joan zaitezen, ta frutua dakartzuen; ta zuen frutuak dirauan: Aitak emon daizuen nire izenean eskatuten deutsazuen guztia.

        Gauzok aginduten deutsuedaz maitetu zaitezela alkar.

        Baldin munduak gorroto bazaitue, jakin eizue zuek baño lenago ni gorrotau ninduala.

        Zuek mundukoak baziñe, munduak berea dana maite izango leuke: baña mundukoak etzarealako, ezpada nik mundutik autuak, orregaiti gorroto zaitue munduak.

        Gomuta zaiteze nik esan neutsuen berbeaz: Serbitzaria ezta bere Nagusia baño andiago. Ni persegitu banabe, zuek bere persegituko zaituez: nire berbea gorde baebenak, zuena, bere gordeko dabe.

        Baña gauza guztiok egingo deutsuez nire izena gaiti: bada eztazaue ni biraldu nabena.

        Ni etorri ezpaninz, ta berba egin ezpaneuntse, ez leuke eukiko bekaturik: baña orain eztauke euren bekatuaren atxakiarik.

        Ni gorroto nabenak, nire Aita bere gorroto dau.

        Bestek sekula egin eztituen obrak nik egin ezpanitu eurakaz, ez leuke eukiko bekaturik: baña orain ia ikusi ditue, ta ezin ikusi nabe, ez nire Aita.

        Baña au da bete dedin euren legean eskribidurik dagoan berbea: Bide-bageaz gorrotadu ninduen.

        Baña datorrenean Konsolatzallea nire Aitak biralduko deutsuena, egiaren Espiritua, Aitaganik datorrena, berak nire egiatasuna emongo dau.

        Eta zuek egiatasuna emongo dozue, lenengotik nigaz zagozelako.