4. IRAKURTZA

Alderaturik Jesus, Tiro ta Sidonen azkenetara,
an osatuten dau Kananearen alabea;
ta gero biurturik Galileako itxaso aldera
osatuten dau gizon gor ta mutu bat.

BATERA San Mateok cap. 15. v. 21-31.
San Markosek cap. 7. v. 24-37.

        Eta Jesus andik urtenik joan zan Tiro, ta Sidongo erri aldeetara.

        Eta etxe baten sarturik, gura ez eban iñok jakin egian, baña ezin ezkutau zan:

        Bada Kananeako andra, erri-bazter aetik urten eban batek, bere barria enzunik, eukan alaba bat espiritu zikiñak arturik,

        Dedar egiten eban, ziñoala: Jauna, Dabiden Semea, nizaz errukitu zaite: nire alaba deungero darabil deabruak.

        Eta berak txitik eranzun ez eutsan. Ta beragandurik bere dizipuluak, erregututen eutsen, zirautsela: Jaramon egiozu, bada gure ostean dator dedarrez.

        Eta berak eranzun, ta esan eban: Ez nas ni izan biraldua, ezpada Israelgo etxetik galdu dirian ardietara.

        Baña bera etorri ta bere oñetara etxun zan.

        Andrau Jentila zan, ta Sirofenisa jaiotez, ta adoradu eban, esanik: Jauna, balia zakidaz: ta erregututen eutsan atera egiala deabrua bere alabaganik.

        Jesusek esan eutsan: Larga egizu lenago semeak ase-betetan: bada ondo eztirudi semen ogia artu, ta txakurrai emotea.

        Berak barriz eranzun eban, esanik: Bai, Jauna, bada txakurtxoak mai pean jaten dituez semeen apurrak, Jaunen maitik jausten dirianak.

        Orduan Jesusek eranzun eban, ta esan eutsan: O andrea! andia da zure sinistea: zugan egin bidi, zeuk gura dozun legez.

        Esan dozun onegaiti, zoaz, bada deabruak urten dau zure alabaganik. Ta ordu atarik osatu zan bere alaba.

        Eta bere etxera eldu zanean, idoro eban bere alaba oe ganean etxunik; ta deabruak beraganik urten ebala.

        Eta Jesus andik urtenik, Tiroko mugetarik urtenik, Galileako itxasora joan zan Sidonetik, Dekapolisko erri erditik igaroten zala.

        Eta ekarri eutsen gor, ta mutu bat, ta erregututen eutsen, eskua bere ganean ifini egiala.

        Eta jenteen artetik alderaturik, atzak belarrietan sartu eutsazan: ta txua bota eban, ta miña ukutu eutsan:

        Eta begiak Zerura jasorik, zizpuru egin, ta esan eutsan: Ephpheta, zeñek esan gura dau: Idigi zaite.

        Eta bertati bere belarriak idigi zirian, ta askatu zan bere miñaren lotura, ta argiro berba egiten eban.

        Eta agindu eutsen eurai, iñori esan ez egioela. Baña zeinbat eta geiago eragozten eutsen, ainbat eta geiago zabalduten eben: Eta are geiago miresten zirian, esaten ebeela: Guztia ederto egin eban: gorrai enzun-erazo; ta mutuai berba-eragin eutsen.

        Eta mendi batera igonik an jarri zan.

        Eta beragana etorri zirian jente asko, eurakaz ekar deezanak mutuak, itsuak, eskuillak, ta beste asko: ta bota zituezan bere oñetara, ta osatu zituan.

        Alangoz eze, jenteak mirarituten zirian, ikusteaz mutuak berba egiten ebela, errenak ebiltzela, itsuak ekusdeela: ta txito asko alabetan eben Israelgo Jangoikoa.