Ama Birjiña Aranzazukoaren
laguntasuna

                        Nere adiskide on Manuel Antonio Antia,
                        Urnietako erretore jaun begiraungarriari

Gerrara zoaz seme maite ta,

Ez aztu ama tristiaz,

Eraman zazu nere biotza,

Bat egiñikan zuriaz;

Badakit nola burrukarako

Zoazan biotz aundiaz,

Eskuda zazu jaioterria,

Ill arteraño burniaz.

Zoazkit ondo, gerrara bañan,

Gero poz eman, nork niri?

Ill ote zeran esnatuko naiz

Sustoz goizetan beti ni;

Tori semetxo, muñ eiñda jantzi,

Eskapulariotx'ori,

Goiz eta arrats errezatzeko

Ave Maria berorri.

Arantzazuko Birjiña Amaren,

Irudi ori kolkuan,

Nik ere dakart, eta zaitu nau

Beti premia orduan;

Zu ere berdiñ gorde zaitzala

Batalletako kanpuan,

Balen txistua baño besterik

Entzuten ez dan lekuan.

                * * *

—Banator ama, banator ama,

Gudatik sano etxera,

Pozaren pozaz, laztandu eta

Zerori besarkatzera;

Peleatu det garaitu arte,

Soldadu onak bezela,

Amar medalla dauzkan kapote

Zar oni galde bestela.

Eskapulari'onetxek, ama,

Bizirik nauka munduan,

Beronegatik, etxera nator,

Ikusten nazun moduan;

Bala batek beiñ joagatikan,

Bete betean petxuan,

Irristatu zan, zergatik balen

Kontra Mariak alduan.

Irudi onek ein zidalako

Mirari pare gabia,

Beroni utsik zor diogu gaur,

Degun atsegiñ aundia;

Orduan amak, beso biakiñ

Baturik bere semia,

Ots egin zuen «bizi dedilla

Aranzazuko Maria».

                        Euskal Erria, 1893,  XXIX