Mariari garbitzeko egunean

Arpegia badakar

Barrez egun sentiak,

Kanpoak Eguzkiak

Urrez badauz janzten,

Andrea, da zeurorri

Agur bat emon nairik,

Diralako goisetik

Guztiak jagiten.

Gaur emoten deutsue

Alboradea danak,

Txoritxo kantatzallak

Errama gañetan,

Euren txorrotxioak

Esan gura dabela,

Zareala ederra

O Ama, sorreran!

Errekatxo garbian

Kardintxai ezkoturik

Lumatxoak kizkorrik

Bajakez jarriten,

Maria, zareala

Guztizko egokia,

Galant miragarria

Dabe iragarten.

Larroseak dotore,

Lirioak arrorik,

Lurrunak isuririk

Dabe erakusten,

Sorreratik, Maria

Aren usain gozoa,

Bailo gozoagoa

Dozula botaten.

Bere zuritasuna

Beltxargak dau estaltzen,

Itxasoak gelditzen

Ondak bereala,

Zakusenean zelan

Zu zarean ederren,

Dontzellea dontzellen

Eta amen Ama.

Erregiñea zara

Edertasun danena,

Udarik galantena

Zugaz oi da zurtu,

Neguak iges egin

Infernuak gerria,

Eta bere anzia

Lotsarian galdu.

Baita uso politak

Zidarrezko errekan,

Deutsu zuri kantetan

Dabillala pozez,

Bakotxak bere txandan

Euren doe andiak,

Urteko lau aldiak

Eskinten deutsuez.

Zure oñatsai laztan

Deutse egiten astruak,

Dauka zure buruak

Izarrez arua,

Zeure oñen aulkitzat

Daukazu illargia,

Ta barriz Eguzkia

Da zure mantua.

Nai zaitue agurtu

Aingeruak Zeruan,

Kriaturak soruan

Gure alkarren leian,

Zeurorren sorreria

Loirik baga garbia,

Eta miragarria

Txit zalako izan.

Jaunak zinduzalako

Egiñ orren dontsua,

Orren bedeinkatua

Ta Beretzat Ama.

Agur, agur, milla agur,

Guraso orren diña,

Izateko egiña

Jaio ziñeana.

            * * *

—Izanik zu, o Andrea!

Zorionez aiñ betea,

Noruntza, Emakumea

Zoaz gaur goix jagirik?

Goixaro orren txarrean

Otzak kikillik bidean,

Edur leituen gañean

Zeure Jesus arturik?

Zek zaroaz Salenera

Loirik ez da garbitzera,

Garbitasuna berbera

Baldin beti bazara?

Egun sentia goisetan

Ibar, lau, ta tontorreran

Ezpada aiñ ederra?

Zek zaoraz, o Maria!

Mota bagarik zuria

Uso edurrez jantzia

Tenplura garbi jarten?

Ez padot nik erreketan,

Eta euren korrontetan

Urik iñor begiztetan

Zu duiñ leiar joaten?

Zu izanik ederrago

Illargia bera baño,

Izar bat txit argiago,

Gaur, nai dozu garbitu?

Nun daukazu baltzunarik?

Nun oreiñ ta nun orbanik?

Nun loirik ta, nun motarik?

Nun dozu zek ezaindu?

Zu zara bai, zu Andrea,

Gaurko legetik librea,

Ta zure onoidadea,

Ezkutau gura dozu,

Beste andrakunien gisan,

Loitu bagarik seingintzan,

Zertan nai dozu Elixan

Andra garbia, sartu?

O Jaunaren Esposea!

Bere Ama ta Alabea!

Zeruko Erregiñea!

Arriturik naukazu!

Ikusirik zareala,

Legera, loien erara,

Erru bagea izanda

Borondatez umilidu.

Ez dakit agaitik bada,

Zeñ dan zurgarrien, Ama,

Umilltasun on ala,

Dozun garbitasuna,

Biok nabe lotsaketan,

Biok nabe kondenetan,

Nazalako arroketan,

Izanik loitasuna.

Umillen Irakaslea

Egin naizu umilldea,

Loirik bagako Andrea,

Egin naizu garbia,

Egin naizu loi au zuri,

Umill eta garbiz zeuri,

Nik dagizudan iduri,

Andra utsik zuria.

                        Euskal Erria, 1884, X