Zeru-lurren egillea Jaungoikoa

Dantzudanean gitarraren bat

Ederto dabena joten,

Eta alkarregaz bere kordelak

Okastan bardin soñutzen;

Naiz ez ikusi nok joten daben

Lotsatuko naz esaten

Soñulari on argien batek

Dabela eskuztatuten?

Erlojutxo bat bere badakust

Gelditu baga doiala,

Burpill bakotxak urrengoari

Zintzo laguntzen deutsala;

Eta orduak marketan bada

Utsik bagako leiala,

Erlojugilla on batek ez dot

Usteko egin ebala?

Untzi bat bere itxas zelaitik

Baldin badogu ikusten,

Ekatx artean salbauta kaira

Garaitzaz zelan datorren;

Alako gauza uste bagea

Dakusgunean jazoten,

Pilloto on bat zala gidari

Bildurtuko naz azaltzen?

Dakusdanean eikidatzar bat

Oso ta guztiz ederra,

Erara ondo bere zatiak

Utsik iñon ez dabela;

Beian, gerrian, azkeneraño,

Modu berean doiela,

Zeiñek ez dazau maisuren batek

Moldauko ebala orrela?

Gitarra, erloju, ontzi, zeiñ obran,

Premiña bada maisua,

Etzan bearko orren ederrik

Egingo bazan mundua?

Etzan bearko obetoago

Egingo bazan zerua?

Etzan bearko nai eta nai ez

Norbaiten esku altsua?

Nun da bestelan soñualdi bat

Berez egoki sortua?

Nun da berezko erlojurik ta

Ontzirik berez nun dua?

Nun da berezko eikida onik?

Nun? Nun ezer berezkua?

Zeru ta lurrik etzan izango,

Izan ez bazan Jainkua.

                        Euskal Erria, 1885, XIII

                        Euskalduna, 1898, 102