Ama Birjiña Aranzazukoari kanta

Zoazte urruti gaur neregandik

Munduko gauzen arretak,

Zerukoetan nai duelako

Gozatu nire biotzak;

Eta kantau Birjiña bati

Gloria eta alabantzak,

Baña nun ditut orretarako

Egoki datozen itzak?

Billa dezagun, nere begiak,

Kanta berri onen gaia,

Alabatzeko mendi zale dan

Birjiña miragarria;

Baña ez dakust besterik emen

Arkaitza eta mendia,

Oiek bearko digute eman

Itzaldi onen sustraia.

Ez da mendirik, aiñ gitxi aitzik,

Doai onen bat gaberik,

Euskal-errian guztiak daude

Ondasun aundiz beterik;

Batzuek menast ugariakin

Barrundik aberasturik,

Eta besteak milla iturriz

Gaisoak osatu nairik.

Mundu guztiak egi andi au

Ezaguturik txit dauka,

Argatik dator jendea onuntz

Osasun billa pillaka;

Bedeinkatua izan dedilla

Mendia, nola arkaitza,

Nun osasunak gaitz zitalari

Kendutzen dion garaitza.

Bedeinkatua berriro diot

Orrelakoxe mendia,

Ta milla bidar alabatua

Baldin ango iturria;

Gaixo mueta guztientzako

Balitza osagarria,

Gizon guztiak edan dezaion

Ur aiñ estimagarria.

Zergatik danok geran argalak

Animaz edo gorputzez,

Bietan sano edo sendorik

Ez da billatzen, ez, errez;

Eder galantak izanagaitik

Gizonak asko azalez,

Beren biotzak, zenbat alditan

Egon oi dira naigabez?

Naigabez daukat, nik anima ta

Larri barrundik gorputza,

Orregatikan iturri artan

Osatu nai det biotza;

Maria dala maiz aditu det

Larri ta estuen poza,

Gure bizitza, gozotasun ta

Baita gañera esperantza.

Berbera dala, Elizak dio,

Ur bizien iturria,

Nundik irtetzen ez dan besterik

Zorion eta grazia,

Au edateko nere animak

Daukalako egarria,

Billa dezadan iturri on

Beragan daukan mendia.

O! mendi santu goian dezuna

Ur bizien iturria,

Igoko dizut gallurreraño

Naiz da nik bota izerdia,

Asetu arte nere animan

Dedan egarri andia,

Zein dan gaur bada bisitatzea

Arantzazuko Maria.

Atozte, korri, nerekin nasi

Gaiztoak eta zuzenak,

Atozte gaixo, atozte eri,

Elbarri eta errenak,

Atozte itxu, gorputz gelditu,

Eta beartsu den denak,

Baita atozte, demonioak

Barruan dituzutenak.

Arantza baten gañean orra,

Guretzat laguntzallea,

Pekatarien igesleku ta

Gaixoen osatzallea;

Gorputz gelditu ta errenentzat

Berau da ibillpidea,

Demonio aiñ amorratuen

Izu ta aienatzallea.

Jaungoikoaren urrengo dauka

Alako al izatea,

Zeruan eta lurrean da au

Gauza guztien jabea;

Mesede danak egiteko du

Gizonai eskubidea,

Jaunak berberak zuen eginta

Grazia danez betea.

Graziaz sortu, graziaz jaio

Graziaz bizi erazi,

Graziaz i ta, graziaz piztu,

Eta zerura eraiki,

Jaungoiko baten grazia dana

Au da zuena irabazi,

Beraren Ama izateraño

Bakarrik zuen merezi.

Jesukristoren, O Ama diña!

Bertute danen lorea,

Oien egarriz bizi danentzat

Iturri agor gabea;

Ona baña gaur izan naizan bat

Ur lizunduen zalea,

Begira zazu, nola gaixotu

Dedan anima nerea.

Aurrera baña, Ama, nai ditut

Edan ur garbi biziak,

Zeintzuek diran Zu, guregana

Isurtzen zauden graziak;

Beste gauzarik, zer egingo du

Zu bezelako iturriak?

Zoriondu ta sendatu baño

Gaixo ta pekatariak?

Gaixo guztien, o osasuna!

Etzinik zure oñetan,

Otsez naukazu nagoelako

Gaizki sentidu danetan;

Laguntzeko zu, Ama bezela

Guri ditugun premietan,

Badakit ondo ziñala irten

Arantz arbola orretan.

Ortxe zakustaz, Paradisuko

Arrosa eder gorria,

Zure usaia beziñ gozoa

Ez da sekulan eztia;

Dirudizu bai, arantz arteko

Lirio zuri zuria,

Mendi arte ta ibarretako

Lore bat miragarria.

Zu zera Feniz eremu edo

Bakarlekuen zalea,

Erreka bizi baten ondoko

Uso beltzune gabea;

Irten ziñana iragarteko

Euskaldun danai pakea,

Zu zeralako gure erriko

Oztarku pakegillea.

Pakea bada gorde zaiguzu

Euskaldun erriko onra,

Baña pake bat jaungoikozkoa

Kristau guztientzat ona;

Zorioneko izan gaitean

Erbeste onetan ala,

Eta zeruan zu alabatzen

Arantza gaiñeko Ama.

                        Euskal Erria, 1885, XIII