Ill dan Soroa ospatuari
goratasun bat

Pozik ez ditu nekazariak soro onean

Egun ta asteak neke artean igarotzen?

Baldin baditu andik urtero udazkenean

Saritzat ordaiñ askoz geiago etxeratzen?

Zer oi du berriz buru langiñak bere artean

Saiatu baizik irudimena aztertutzen?

Ta nekazari onak bezela era danean

Dagokiona neurrian gañez ez du artzen?

Adiskidea, beti zan zure adimentua,

Eten gabeko langille zintzo txit argia,

Irudimena zenduan berriz lur oparua,

Zeiñ lantzen bota zenduan gogoz izerdia;

Agatik ziñan, Soroa, egin aiñ ospatsua,

Zeren zu ziñan buruz soro bat ugaria,

Ta ala gaur jantzi dizuten koroi baliosua

Da zure lumak eiñdako lanak merezia.

                        Euskal Erria, 1902, XLVII