75
ARRATOI BATZALLEA

        Urte asko dira au gertatu zala Alemania'ko Hameln izena duan erri batean.

        Erri orretako biztanleak eziñ burutu zuten arratoyak begi biak atera bear zizkielako. Ipar aldetik zetozen errira, baña millaka, talde aundietan, bideak eta lurra zearo estaltzen zituzten eta beltz-beltz ikusten ziran. Erriko gari guztia jan bear zuten eta ariñ sendagaya ipiñi ezik Hameln'eko biztanle guztiak goseak il bear zituan. Alakorik ez!

        Ekarri zituzten Brême'tik itxasontzi bat bete katu, baña alperrik. Milla iltzen bazituzten amar mila etortzen ziran, eta lengoak baño gosetiagoak.

        Orra bada, ostiral egun batean aurkestu zitzayon alkate jaunari gizon luze bat, galtza gorriak soñean zituana, su koloreko oñetakoak, eta txapel punta zorrotza, eta alkateari eskeñi zion erria arratoi bat ere gabe utzitzea, eun diruagaitik. Alkate ta beste erriko jauntxoak poxik ikusi zuten gizona eta baietz esan zioten.

        Gizon arrotz onek atera zuan sakeletik txistu bat, juan plazaren erdira, eleizen aurrera (eleizako ateari sorbalda emanaz) eta azi zan txistua jotzen, musika arrotz bat jotzen zuan, alemanak iñoiz entzun ez zuten eresia.

        Eta soñu au entzuteaz batera ara nun datozen, ganbaretatik, okolluetatik, tellatuetatik, orma zuloetatik, leku guztietatik, saltaka postuan bezela sagu ta arratoyak, eunka, millaka dana soñujotzalliengana.

        Au, beti soñua joaz, arratoi guztiak atzetik zitualarik Weser ibairantz juan zan; eta eldu zanean oñetakoak kendu ta uretan sartu zan. Baitabere ondoren Hameln'eko arratoi guztiak ere, eta danak an itto ziran.

        Gizon arrotza Erriko Etxera juan zanbere eun diruren billa, baña alkate ta jauntxoak ikusirik erriko arratoi danak garbitu zirala eta gizon arengaitik ez zitzaiotela ardurarik esan zioten amar diru besterik ez ziotela ematen eta nai zuan lekura jokatzeko.

        Gizonak esan zien, itza, itza zala, eta berak bete zuan bezela berea, bete zezatela beraek ere eta eun diruak emateko, bestela ori baño garsiago kobratuko zualabere lana.

        Alkate ta jauntxoak nai aña parre egiñ zioten eta kalera atera zuten arratoi batzallea, esanaz eta kalietako mutill koskor guztiak ere «arratoi batzalle», «arratoi batzalle», deituaz jarraitu zioten Ate Berriraño.

        Urrengo ostiralean, eguardiko amabietan, plazen erdian agertu zan gizon arrotza berriz ere; oraingoan txapel gorri-gorri bat buruan zuala.

        Atera zuan sakeletik txistu bat, ez lengoa, beste bat baizik eta soñua jotzen asi zanean erri guztiko umeak, sei urtetik amabost bitartekoak inguratu zitzaizkion eta danak atzetik zituala erten zan erritik.

        Hameln'eko biztanleak jarrai zioten Koppenberg izena duan mendiraño, gaur estalita dagon leize zulo baten ondora arte. Soñujotzallea leize zuloan sartu zan eta ume danak berakiñ. Denbora apur baten entzun zan oraindik soñua, baña gutxituaz, gutxituaz, ixildu zan ziaro. Eta ez zan geyago entzun.

        Ume danak leiza zuloan eskutatu ziran eta ez dira geyago agertu. Eta euren berririk ez da iñoiz izan.

        Prosper Merimée'n «Le preneur de rats»etik euskeratua.