BURU XXXV

Hilletako othoitzak

        Arimak egin bezain sarri

Iaun puxanta, arren othoi illkhi zaite bidera,

Palazio miragarri zeurearen athera.

Eta errezibi zazu ungi espiritua,

Gorputz erbalaren ganik doidoia erdutua.

Arren barkha diozotzu hutsen pena goitiak,

Sarri eman dietzatzun kantiko mereziak.

Eta ezazula beha gaztigu faltenera,

Bañan zeure klemenzia fiñik eztuenera.

Bengatzaille etzarela gaxoaren gañean,

Bañan barkha diotzotzu penak orai berean.

Purgatorioetara ezazula desterra,

Aitzitik erakuts ozu zeure korte ederra.

Zuek ere, o dohatsu mundutik partituak,

Bai eta zuek Aingeru eta Arkanjeluak.

Arima izituaren zatozte aitziñera,

Eta ertxa zazue, Iauna, penaren kitatzera.

Hala egizue bada gu bezala izanak,

Faboratzatzue othoi gure artetik ioanak.

        Hill ezkilletan

Iongoikoa aditzen dut hillarentzat ezkilla,

Haren gatik adizazu ene othoitz humilla.

Arren bada penaz baliz purgatzeko labean,

Zuk emozu lekhu plazent dohatsuen artean.

        Ahukuetara billtzean

O Iongoiko botheretsu, zeñen baita manua,

Bizi denak ondra dezan mundutik faltatua.

Hill denaren ariaz da osatzen ahukua,

Zure Maiestatearen othoitzeko husua.

Arren zabal diezezu othoitzei beharria,

Eta zaite defuntua libratzera lehia.

        Gorputza Elizaratzean

Ejiptutik atheratik lehor ia agindua,

Itsasoak iraganik Iuduei libratua.

Hobira iasaten dugun gorputz hillarenari,

Errepausua Zeruan emozu arimari.

Eta faltak egin baitu bere erbaltasunaz,

Barkha diotzotzu othoi zeure mansotasunaz.

Iainko handi eta Iesus Kristauen Erregea,

Arren othoi lauda zazu gure orazionea.

        Elizako obsekioetan

Iongoikoa, aphezaren obsekioekien,

Gure othoitz adizazu billdu garen guztien.

Arren bada altxa zazu othoi leze baxotik,

Defuntuaren arima Purgatoriokotik.

Eta egiozu lekhu sehiekin artean,

Aire guztia iraganik Zeruaren gaiñean.

        Meza erratean

Iauna, othoi errezibi zazu Sakrifizia,

Hillarentzat presentean debotki eskañia.

Eta hunen ordain, suak doloratzen duena,

Zeruetara ganbia zazu othoi arima.

Hanbatenaz zure gana den zordun gehiago,

Zenbat sutik baitukezu athera sarriago.

        Ehortzteko insensatzean

Elizak insendatzen tu Iauna hillen gorputzak,

Errespetu handirekim direlarik lur hutsak.

Arima urgatz ezazu nekez bada kharrean,

Nola ohoratzen baita gorputza hillohean.

Arren zure gana igan bedi gure auhena,

Airean gora bezala khe insensuarena,

Eta Purgatoriotik libra zazu arima,

Zeñak kharrean ikhusten baitu handi lastima.

        Gorputza ehortztean

O Iongoiko, Aita Adam lurretik formatua,

Eta Eva haren saihetz hezurrez moldatua

Lur zohitik illkhi dena gero ere lurrera,

Epheak iragan eta bihurtzen da berera.

Azken Iuiamenduraño lurraren bihotzean,

Egon gehar du trunpetak io dezaken artean.

Bañan arimari othoi egiozu grazia,

Sarriago purgatzeko labetik den illkhia.

O Iongoiko zenen baithan baitugu esparantza,

Arren surtako emozu penetarik librantza.

        Hill egunean

Iongoikoa zurea da egundanoz kostuma,

Erorkorrei barkhatzea bekhatuen billduma.

Arren ezazula agin pena dadin labean,

Defuntuaren arima khar handiaz bethean.

Bañan zure baithan zeren eman duen fedea,

Zabal diozozu othoi Zeruaren athea.

        Bederatzi urrenean

O Iongoiko, Espiritu guztietako hautua,

Zeure gana alda zazu defuntu penatua.

Eta mana zazu othoi Migel arkanjelua,

Surtarik delira dezan kharrez inguratua.

Hala egizu Iaun Zeru eta Itsasokoa,

Eta fabora ezazu penetan den gaxoa.

        Urtha buruetan

Iongoikoa zuri zaitzu podorea emana,

Surtarik atheratzeko penak daramatzana.

Arren bada libra zazu zeñen urthaburua,

Haren egokiez baita Elizan orhoitua.

Zeure emetasunaren isur azu ihintza,

Bethi zure laudatzeko darotzugu agintza.

        Bethiere

Bethiere da denbora zure othoiztekoa,

Oñhazetik libra zazun arima miñpekoa.

Azken Iuiamenduraño dolorek eztirauten,

Arimentzat gure othoitzak entzun etzatzu aurthen.

Beregainki adizazu Iaun ona oraingoa,

Eta sutik libra zazu handi duen mengoa.

        Sepulturen gañean

O Iongiko, zeñen guztiz manamendu hertsiaz,

Defuntuak ohoratzen baitire lur zohiaz.

Lar abre edo xorien ahotarik gorderik,

Eta arrañei apasta ere eman gaberik.

Arren bada gorputzari sepultura bezala,

Arimari ere emon Parabisu zabala.

        Edozein lekhutan ehortzientzat

Zenbat arimekin lagun gorputz, lur idorrean,

Egortzirik baita edo itsaso zabalean.

Arren gogora bekizu hekin ohoitzapena,

Eta labur diezezu doloratuei pena.

Athera ditutzun legez gorputzaren zepotik,

Hala othoi egizitzu presondegi sukotik.

Barkha diezezu pena hobenei egokia,

Eta urrikariz eman fin gabeko gloria.

        Bidetan hill direnen gurutzeak inkuntratzean

Noren heriotzearen orhoit garri habea,

Hemen ifiñia baita Iesus Kristen noblea.

Arren haren arimari baldin bada penetan,

Errepausu, Iaun puxanta, emozu sainduetan.

Eta gurutzean eman zenaren othoitzera,

Tormentatik altxa zazu dohatsuen artera.