BURU XXXIV

Hilltzerako pontuko othoitzak

        Hilltzera doanak berak

O Iongoiko, zeñen baita ezagun bihotz bera,

Bekhatorea mundutik doanean berzera.

Arren errezibi zazu triste ene arima,

Eta Iustuen dezazu konpañian arrima.

Hura zuri gomendatzen darotzut, Iongoikoa,

Urrun haiza diozozun bele Ifernukoa.

O Iongoiko gurutzetik ohoña salbatua,

Arren errezibi zazu ene espiritua.

        Hilltzerakoan berzeek

Egun eta sekulako handienen premia,

Hilltzen denak presentean du Iaun bihotz eztia.

Arren fabora ezazu othoi zeure graziaz,

Hobeago baten gatik gabe dadin biziaz,

Hartarakotz, kreaturen Aita formatzaillea,

Zeruraño zaren othoi horren gidatzaillea.

        Ezagutza galtzerakoan eriak berak

O Iongoiko ene gatik Semea egorria,

Arren othoi ikhus azu ene behar handia.

Sentitzen dut flakatuaz doatala burua,

Eta lehen ezagutza hagitz lilluratua.

Arren bada othoitz egin dezakedana.

Ene boza adizazu zeru urrunenean.

Barkhamendu eske nago egin tudan hobenez,

Arren barkha dietzadatzu zeure eztitasunez,

Esparantza hartan zure eskuetan neurea,

Gomendatzen dut arima beldurkundez bethea.

        Ezagutza galtzerakoan berzeek

Adimendua dueño egiozu grazia,

Arima erremedia dezan hutsez eria.

Ezen hura galdu behar dugun azken pontuan,

Ordena ematen duzu glorioso Thronuan.

Handik hara emana da sekulako Arrasta,

Anartean beraz zure dohañak detzan dasta.

Hartarakotz, o Iongoiko, pietatez bethea,

Bere bekhatuez othoi emozu dolorea.

        Arimak egitean berzeek

Iauna khasa diozozu arren heren Sugea,

Inguruan dabillkona pozoin miñez bethea.

Eta zertan ere baitu iduki sinhetstea,

Zertzaz halaber baitzuen gozatzeko ustea.

Hura bera, Iaun puxanta, diozozu erakuts,

Eta salbaiaren gisan othoi ezazula utz.

O Iongoiko Elizaren gobernari segura,

Othoi gloria emozu sinhetsi duen hura.

        Ezin hillez penatzean

Iongoikoa, ezin hillez tormentan den eria,

Arre fabora ezazu doloretan iarria.

Eta duenaz geroztik medikuak etsia,

Sarri partitzeko othoi egiozu grazia.

Eta zeure diozozu erakuts bekhokia,

Heriotzea manatzen duzun, Iainko handia.

        Berzea sujet bereko

O Iongoiko, iustu eta pietatez bethea,

Presenteko eriaren ikhus azu nekea.

Biziaren diozozu lixa korapilloa,

Zure begitarte ikhus dezan gloriosoa.

Ezen hilltzea delarik gaitz guztien azkhena,

Luzaroki hiltzea da ordean azkenena.

Hartarakotz hirur haurrak sutarik libratua,

Zeure gana deit ezazu arima nekhatua.

        Othoitz haukin zarratzea

Othoitz eman ditugunak hemen eriarentzat.

Gaitz duk berak erratea erbal hurrenarentzat.

Haren partez erratzikek hik presuna sendoa,

Agertzen dukela haren gana amudioa.

Ezen Iaunak errana duk batak berzearentzat,

Othoitz dagigun fiñean Zerura gaitezentzat.

Eriaren inguruan asko jende tristerik,

Beha ziagok hark duen penaz damu harturik.

Othoitz hauk irakurtzakek halako orduz debotki,

Ahalaz faboratzeko arima amulsuki.