BURU V

        Othoitzak eta lehenik Iainko berari

Laudaturik Iongoikoa zure Maiestatea,

Othoiztera hurbiltzen naiz agerturik gabea,

Ezen ni naiz kreatura gauza guztiz beharra,

Mesprezia etzazula arren ene nigarra.

Faboratzen ez banauzu deusik ezin dadiket,

Dakizula beraz, Iauna, faboratzera lakhet.

        Iainko Aitari galdegiten zaizko
        Gure Aita othoitzeko gauzak

Gure Aita zeruetan glorioso zarena,

Errespetuz aipha bedi lurrean zure izena,

Egiguzu Zeruaren ardiasteko grazia

Eta bethi konpli bedi zure saindu nahia,

Egun oro behar gara, iguzu mantenua,

Eta guk berzeri legez hutsen barkhamendua,

Eztezazula permeti tenta gaiten borthitzki,

Bañan gaitzatzu kaltetik hastanduak iduki.

        Galdegiten zaizko zazpi Berthute prinzipalak

Alzifrea altxatzen da arboletan gorena,

Bañan zuk maitatzen duzu gizonik humillena.

Liberalitatearen handi da kortesia,

Handi Kastitatearen halaber noblezia.

Gaitzik ezta non eztuen pazienziak garaitzen

Eta ez lanik iarraikiak non eztuen pikatzen.

Abstinentak burua du erne egin bidetan

Eta amudioa da xoil eder Kristauetan.

Nilgo Baiak Ejiptuko herria du hezatzen,

Gero zazpi uhobiz da itsasora isurtzen,

Halaber du berthuteak bistatzen batbedera

Eta berezten da zazpi prinzipalenetara.

Iainko Aita, badakigu zuk duzula gakhoa

Arren dohain egiguzu zazpi berthutezkoa.

        Othoitzak semeari

O Iesus-Krist, gurutzean iuduek itzatua

Eta patriarkak linbo belzetik altxatua,

Ene gatik khoroatu ziñen elhor-arantzez

Eta hillez gero zaurthu lizar finezko lanzez,

Bañan hanbat naizelarik zordun zure aldera,

Gehiago atrebitzen natzaitzu eskatzera.

Zuri agertzen darotzut neure behar handia,

Eta deskargatzen gogoan dudan gauza guztia.

Arren bada adi zazu humillaren othoitza

Eta fabora ezazu othoi haren bihotza.

        Galdegiten zaizko zortzi dohatsutasunak, edo gauzak,
        zeñek dohatsu errendatzen baizaituzte prinzipalki

Malezia, trunperia, eta banaloria

Mundu enganatuaren da bano zuhurtzia.

Hautan espirituaren indazu probezia

Eta zure legearen ikhasteko grazia.

Nihor atrebitzen bada zure ofentsatzera,

Egidazu ethor nadin nigarretan urtzera.

Ardiantxu emea baño are emeagoa,

Arren berthute indazu emetasunekoa

Eta bitz diezadazu desira bihotzean,

Arrazoiñak lekhu duen borfidien gañean,

Bai halaber iustiziaz naizen bethi egarri,

Zeña baita erresumen gobernuko ezarri.

Lagunaren ere gaitzaz zuk indazu damua

Eta remediatzera handi khexamendua.

Baketiarren ere indazu berthutea,

Ezen zure eskuan da haren ere ematea.

Ofentsatzen naizenean fiñean garazia

Indakezu pairatzeko bidegabe handia.

Zeruetara igateko hau da bide handia

Eta zuk zeronek, Iesus, egiña da guztia.

Zuk heda diezadazu igateko eskua,

Igan eta itzultzeko milla eskerren kantua.