UR ERTZEKO LOREA

Ibai ertzeko belar artean

ezetasunez ernea,

udaberriko goiz ederrean

jaio zan nere lorea. (bis)

Inguru ziran belar gazteak

(aize epeletan igari)

arrera ona egin zioten

beren aizpa berriari. (bis)

«Ur ispilluan —loreak zion—

nere ederra ikus dezaket:

orregatikan nere biotza

ibai ertz ontan lotu det». (bis)

—Ai, ur ertzeko nere lorea,

etzazu maite ibairik:

ugolde batek joko bazindu

etzenuke zelai-jairik. (bis)

«Eguzkiaren laztan beroa

emen artzen det gozoro,

aren argitik bizi berria

xurgatuaz egunoro». (bis)

—Ai, ur ertzeko nere lorea,

etzazu maite eguzkirik:

aren su-agaldak joko bazindu,

etzenuke or bizirik. (bis)

Biaramonez lore gaxoa,

eguzkiak kixkaldua,

ujola batek lokatzapean

utzi zuan lardastua. (bis)