ILLUNALDI

Alboko pagadian

pago zar bi;

besoak emanak dituzte

alkarri,

giroak narama

aruntz sarri.

Pagondoan apatx egiñik,

buruak illuna dario,

inguruan aize epelak

lurrunean dakar erio.

Armiarma andrea alborago,

arilketan dabil,

euli ta xamorroak nai.

Argi txoratil,

begietan dabilkit ozka;

aizea, ixil.

Pago-besoak, eguzki aterpe,

oriketari eman diote,

joan mendeak gaztearoa

il zuten. Biar... zer ote?

Alaxe elizpean oi-dira

agure zarrak kontu-kontari,

beranduko astegun-meza

entzun ondoren marmari.

Gerri lodi, sustar zaintsu,

lur bati lotuak beti,

basoko praille bakarti,

pago zar biak beren bakarra

aitatzen dute negarti.

Baña berago, lagun bat

badute bakarrago

alargun basoan.

Pago bakarrak

eztu lagunik ondoan,

ta kontu zarrak itotzen

zaizkio kolkoan.

          * * *

Lañoak lore bustiak

dakarzkidate.

Jaiki naiz pago ondotik,

gogoan neke.

Beti da munduan

norbait triste;

auzoan besteren bat

tristeago daite.

          —¿...?—

Laño?

        Izar?

                Ames?...

Zoaz

        zere bidez!