ANTONI TA ANTON

        Antonek:

Antoni! Antoni!

Zure atean nago ni.

        Antonik:

Ai, Anton! Ai, Anton!

Ate ondoan or konpon.

        Antonek:

Ormatxoriak negu gorrian

ez du atsegin elurra:

zerua goibek, kabia otza

ta janari gabe lurra.

Ai, maite, nere biotzak duan

zure otzaren bildurra!

Biontzat kabi bat berotzeko

bilduko nuke egurra.

Antoni!... (goian bezela

        Antonik:

Enarak ez du bein egindako

kabirik iñoiz aldatzen:

urtero beti kabi aretan

umeak ditu bazkatzen.

Baña zu, Anton, enara txarra

zaitut neretzat billatzen:

jai bakoitzean nexka berria

ikusten zaitut maitatzen.

Antoni!... (goian bezela

        Antonek:

Enarak ere, bere kabia

galduta badu ikusten,

biderik gabe, arutz ta onutz

kabitik du aldegiten.

Egarri dagon nere biotza,

zuk eman ezik edaten,

berriro ere ibilliko da

gogorik gabe nunbaiten.

Antoni!... (goian bezela

        Antonik:

Zure biotza egarri dala,

esan didazu bertsotan:

neronek ere ikasia det

arrazoi dezula ortan.

Zu beti zabiltz edari billa,

ikusi zaitut askotan:

baña neurriz gain, egarri ori

itotzen dezu ardotan.

        Antonek:

Antoni! Antoni!

Kalabaza-zale ez naiz ni.

        Antonik:

Ai, Anton! Ai, Anton!

Aize preskuari, gabon!