MORO KATUA

                        Doñu zarra

Katu zar bat badegu,

Moro du izena:

burutik oñetaño

beltza da dena.

Baña beltzagoa du

ark bere barrena,

odol ordez du, noski,

zañetan edena,

katu gaiztoena,

zikoitz, maltzurrena:

beiratu zekena,

al dan okerrena.

Ondo egin ta gaizki

artzen duena.

Sagu eizean berriz,

tentelu zozoa:

laster artzen diote

danak zuloa.

Lukainka muturrari

begi ernegoa,

ura arrapatzeko

billa ixkintxoa:

beti txarra asmoa,

okerrerakoa:

ostutzen yaioa,

artako jaioa.

Amaika aldiz eraman

du urdai-txongoa.

Beti kuxkur maipean,

arin txonkatilla:

irikitzen badaki

tajuz matilla...

Gure sukalde ortan

bada iskanbilla:

an daramala aoan

katuak opilla!

Amamak itz milla,

eskuan makilla.

Ura ume-pilla!

Danak katu-billa.

Bera berriz gordetzen

a zer mutilla.

Amaika gizon bada,

Mororen antzera,

eginbearrekotan

oso atzera,

ezbearretan berriz

gogor jokaera:

oñak eta eskuak,

beti okerrera,

onik ez aukera,

ortan oso bera:

berandu oera,

iñoiz ez lanera.

Jairik-jai ibiltzeko,

alper-billera.

Laugarren ahapaldia bakarrik dezu nerea. Beste iru aurrekoak Jakakortajarena jaunarenak dira. Doñu zarra jarri diot.