ITURRI AGORTUA

Ai, Iturritxo, Iturri!

Maitale biurri!

Iturriak maite bat

omen zun ixillik.

Bat ixillikan eta

bestea gorderik.

Ai, Iturritxo, Iturri!

Maitale biurri.

Eguzkia goizero,

an dijoa egan,

gallurretik jauzika,

aitzik aitz irristan.

Nora joango? eta

—ez iñori esan—

iturrira ixillik

maite-joalsetan.

Ai, Iturritxo, Iturri!

Maitale biurri.

Euzkiak iturrian

sarturik burua,

aren bustiz gozatzen

zun bere berua.

Ain zan iturri polit!

ta ain gozo ingurua!...

Eguzkiak antxe zun

biotza lotua.

Alde egiterakoan,

gabero malkua.

Ai, Iturritxo, Iturri!

Maitale biurri.

Lizar-landare gazte,

iturri-ondoan;

ezkoaren indarrez

goraka zijoan.

Nork esango? Lizarra

iturri alboan

onen maitez zearo

galdua zegoan.

Ai, Iturritxo, Iturri!

maitale biurri!

Euzkiari musu ta

Lizarrari xirri.

Lizarrak Eguzkia

andik kentzearren

asi da gaiñetikan

adarrak luzatzen.

Beretzat bakarrik nai

iturritxoaren

kanta txanbeliña ta

Eguzkia andik ken.

Ai, Iturritxo, Iturri!

Maitale txoroa!

Arrisku aundikoa

den ire jokoa.

Eguzkiak amorroz

lurra kixkaltzen du

Lizarra igartzeko

asmoz, gar eta su.

Baita ere azkenik

asmoa burutu,

ta Lizarrari muiña

ondotik igartu.

Baiña Lizar-ostoak

eror ziranean,

Iturria ere il zan

aiekin batean.

Ta Eguzkia pozik

biaramonean,

aitzik aitz Iturrira

etorri zanean;

maiterik etzun arki

lur soil elkorrean.