76.

Astua eta ugarasijuak

                        (J.A. Uriarte, Poesia bascongada, 10)

Asto zar, azur agiri, argala,

ezkabidun ta narru zabala

buruz beera joian bein ixillik

egur atoz iduna makurturik.

Oiñ astunak, bidia luzia,

urte askuak, bestetik gosia.

Atsakabe guztijak jakoz batuten,

dakarrela bizitzia madarikatuten.

Orra nun beinguan

sartuten dan zingira basatuan.

Bere buruba alan ekusanian

sartu zan amorru gogorrian:

—«Madarikatuba —diño— nire jaijoteguna,

atsekabia dalako nire laguna».

Ugerasijo soñularijak egozan urrian,

ta alako birauak entzun zitubezanian

esaten deutse miñ miñik:

—«Ez dozu bota biar biraorik.

Izan zara zu nosbait gaztia.

Eldu bajatsu uliak urdindutia,

igaro egizu ixillik.

Zerubagaitik ez esan gaizkirik.

Emen gagoz gu bizitza guztijan

sarturik zingira zatarrian.

Ez dago guretzat zelairik,

ez lur, ez itxasua ikusterik.

Alanbere joten dogu soñuba,

ta daruagu bizitza atsegintsuba.

Zuk bere egizu onela.

Naibagia igaroko da beriala».

Nekiagaz laztanduteko bakia

begira kontuz zerura:

itoko dozu zuk estura

eta arindu nai bagia.