Ipuin 50.a

Nekezale ta Idiskuarena

        Nekezale baserriko batek eukan Idisko mardo, alper ta ezi bagia; ta eretxirik eziko ebala buztartuten beeban idi baketsu, otzan ta biarrera ekandubaz, imini eban onegaz buztarri baten. Idiskuak, ikusi ebanian iduna katigu, asi zan orruaz; ta indarka bota eban bere lepoti buztarrija ta asi zan esetsi gurarik albuetan egozan guztijai. Ikusirik jaubiak Idiskuaren uzutasuna, katigatu eban oñetati besuetara; ebagi eutsazan adarrak atz bi edo iruban iñori gatxik ez egijon, ta biurtu eban buztarrira, uste izanik alan bezauko zala. Asi zan Idisko gaistua ostikoka; ateraten eban lurrian autsa, zeñegaz erdi itxututen zan jaubia. Alango baten ernegaurik, ta begijak autsetati garbiturik, esaten deutsa abere uzubari:

        —Bajaakijat ezin juadala ezer igaz; alperrik nekatu nasala i bezau ta ezi gurarik; ez daguala iretzat ez makillarik, ez buztarririk; baña egun gitxi barru beratuko deusk arrotasuna aragi-epalliaren mallubak.

        Ipuin onek dino, gizon uzu, natu txar ta aziera dongakuentzat belu datozala agiraka, zemai ta zigorradak; diriala oneek zezen gaistuen irudikuak, zeintzubentzat alperrak dirian diadar ta jotiak. Onelanguak bakarrik ezten diriala edo presondegi gogorretan katiakaz, edo, obeto, urkamendiko abian.

                Gaisto gogortubaren ezibidia,

                da urkamendira eruatia.