ENE ADIXKIDE BIOTZEKOERI, AGUR

        Gure berriketari jarraikienak gaitz berri unek joak dagozi, «Mendi-xuri», «Otsolezea» eta ez dakit geiago ote denik. «Aitz-txuri» Urdazubikoa ere egon omen da ukitua; baño unek lan asko dauka eta ez du astirik ez irakurtzeko eta gutiago euzkar gutunik egiteko.

        Bertze gisaz osakin gisaz bazterrak urrun ditu eta oraiko gaitza dela bide edatuago.

        Zinez, alakoetan bozik batek irauten baldin badu osasunean. Jainkoak ala begiratuko aal dizu anitz urtez.

        Eta zu «Mendi-xuri» maitea; obeki aal zaude? Orañik oatzetik jaikitzen etzara eta ementxetik biali nai datzut oroigai gisaz lerro batzu.

        Bazinaki zenbateraino bozten garen xoko untan zutaz eta bertze berriketariez mintzo garelarik!

        Asma ez daiteke nola xede edo elburu batek elkarganatzen dituen gizonak!

        Abertzale zinezko gisaz biotz bat eta gogo bat dugunez geroz, «Jainkoa eta lege zarra» eta ez da bertzerik.

        Nai dugun xedez jotzeko bide xuxenena da euskara eta euskarari eman ginen biotzez eta gogoz.

        Gure artean baditugu buru-bero batzu nai dutenak «Gora Euzkadi-ka» bazterrak iñarrotsi!

        Nik badut bertze gora bat bazterrak iñarrosten ez duena, gurekideak berotzen duena eta etsaiak uzkurrazteko egokiena den oiu bat; euskaraz mintzatu, euskaraz idatzi eta euskeldunen artean euskaraz ari beti.

        Orixe bai dela goraki erratea. Ni ez naiz española, ni ez naiz frantzesa. Ni naiz euskelduna!

        Gisa untan, bereziak gerala diogulakotz giltzapetuko aal gaituzte?

        Jainkoa urrikal bekigu orain ta beti.

        Irakurle maiteak, agur.

Larreko