EŅAUT BIDEGORRI
Etzian aberatsa,
Etzian pobrea...
Bainan haren bihotza
Zer urrezko kalitza!...
I
Jakin duka berria
Eņaut Bidegorri hil dela!
Atzo dena irria,
Nork erran egun hilen zela!
Lurreko itzulia,
Harek egin loreak bezala!
II
Gurekin herriz herri,
Pestaz ibili duk frangotan.
Neskek harentzat begi
Hain zukan trebe fandangotan!
Oto batek moztu dik,
Gaixo Eņaut, hogoi urtetan!
III
Eņauten goraintziak
Zoin bero zitaizken orduan!
Gazte lagun guziak
Baigintuen bere gogoan
Gu hemen utzirik’e
Bera balitz orai zeruan!
IV
Adixkide bat zer den
Nik bihar dut hori jakinen.
Bihar bakar bakarrik
Eņaut gabe bainaiz gelditzen,
Ai! Eņaut adixkide
Hik baninduk hire ganatzen!
1960-61 ekoa. Leon, anaia zena, ixtripuz hil baitzen traktur baten azpian. Laborari eta gazte lerden suharra, biziki ongi akomeatzen ginen gehienetan. Izigarriko mina izan ginuen etxe guzian ezinbertze horrekin.
