AXERIA

        Behin batez bazen axeri bat eta egun batez errekontratzen du gizon bat ur bazter batean eta erraten dio eian posible duen pasatu ur hartan. Erraten dio:

        —Zer emanen nauk sari?

        Eta gizonak erraten dio:

        —Hirur egia erranen hauzkit, bat urean sartu eta kusian, bertzia erditan eta bertzia akhabantzan. Eta hartzen du eta erraten dio kusian:

        —Orai errak niri egia.

        Eta gizonak erraten dio:

        —Batzuek erraten ditek: A! Zer gau ederra! Iduri dik eguna, bainan ez duk gaua sekulan eguna bezin ederra!

        Axeriak erraten dio:

        —Hala duk. Egia duk hori.

        Eta gero urean bide puxka bat egin zutenean erraten dio:

        —Orai erditan gaituk. Errak bigarren egia.

        —Oi hau arthua! Iduri du ogia! Bainan ez duk egia. Ez duk sekulan artoa ogia bezin ona.

        Axeriak erraten dio:

        —Hala duk, egia duk hori.

        Gero, ura pasatu zutenean erraten dio axeriak:

        —Errak orai hirugarren egia.

        Eta gizonak erraten dio:

        —Axerito, axerito. Galtzak txarrak dituk, bainan txarrak izanen dituk ni baino hobiagorik ur huntan pasatzen ez baduk.

(Stephana Hirigaray
Hold of «Basa Jauna» chez M. Cerquand pp. 29
Tartaro to Mde. Bellevue - Baigorrin)