LVII. GARREN KAPITULUA

Nola pazienziarekien bederen
sofritu behar den,
boskariorekiñ eziñ egiñ baditeke

IESU KRISTOK

        Ene semea edo ene alaba, arimako aflikzionetan pazientzia eta humilitatea konparazionerik gabe gehiago agradatzen zaiskit, ezen ez prosperitatean haren konsolazioneak eta gustuak.

        Zergatik zure kontra erran ahal duketen gauza xume bates horrenbertze tristatzen zare.

        Inportantago baliz ere etzinduke mobitu behar.

        Utzazu beraz denarentzat iragaterat, esta lehenbizikoa ez eta ere askena, baldiñ hañitz bizitzen bazare.

        Deusik sofritu behar estenean kuraiaz bethea zare, eta bertzeak ere konseillatzen, eta borthisten ditutzu jeneros izaterat zure hitzez; baiñan tribulazione bat zureganat ethortzen den bezaiñ sarri, berehala konseillu eta indarra flakatzen zaiskitzu.

        Konsidera zazu haiñ maiz errenkuntra xumetan frogatzen duzun askeneko ftakezia, eta sinhets horiok guziak zure salbamenduarentzat arribatzen direla.

        Gaitzak zure bihotzean egiñ ahal detzaken inpresione guziak ahalik hobekiena zure bihotzetik kasa zatzu, eta ukitu bazaitu etzazula guziarekiñ permeti zure ispiritua denbora handiz flaka eta enbraza dadiñ.

        Pazientziarekiñ bederen sofri zazu, boskariorekiñ eziñ egiñ ahal badezakezu.

        Zure kontra erraten ditusten gauzen aditzeaz pena baduzu, eta koleratua bazare, zeure burua brida zazu, eta etzazula permeti zure ahotik ilkhi dadiñ hitz ungi erregelatua esten batere, den xumeena mespreza ahal dezakenik.

        Zure baithan altxatu den kolera hori fite iragaren da, eta zure arimaren dolorea ene graziak dulzatuko du.

        Oraiño bizi naiz dio Iaunak, eta egundaiño baiño gehiago, zure laguntzeko eta konsolatzeko prest naiz, baldiñ zure konfidentzia ene baithan ematen baduzu, eta debozienerekiñ othoisten banauzu.

        Harzazu beraz kuraia, da konstanziaz arma zaite, oraiño sofritzen duzun baiño gehiago sofritzeko.

        Estuzu uste behar gauza guziez esparantza galdua dela, zeren maiz biolenki aflijitua eta tentatua zaren.

        Gizona zare, eta ez Iainkoa; haragia zare eta ez ispiritu puru bat aiñgerua bezala.

        Nola bertutearen eta indarraren estatu berean bethi egon ahal zaiteske, fermutasun hori aiñgeruari zeruan, eta lehenbiziko gizonari parabisu lurrekoan faltatu zaioteñaz geroz?

        Nik bere lamgiaduretan suspiretan daudezenak sendatzen eta altxatzen ditut, eta bere flakeziaren beheratasuna ezagutzen dutenak, ene Iainkotasunaren partizipazioneraiño altxatzen?

ARIMAK

        Den sekulan, ene Iainkoa! zure hitza benedikatea, zeiña ene bihotzari estiago baitzaio; ezen ez ene ahoari estirik exzelentena.

        Horrelako tribulazione handien artean, zer egiñ ahal dezaket, zure hitz sainduaz borthisten espanauzu?

        Zer axola behar dut zer nahi sofritzeaz, fiñean salbamenduko porturat arribatzen banais.

        Indazu Iauna! fiñ on bat, indazu mundu huntarik zerurat pasaia dohatsu bat.

        Nitaz orhoit zaite ene Iainkoa, eta zure erresumaren dohatsutasunerat biderik hertsienaz gida nazazu. Hala bis.