XL. GARREN KAPITULUA

Nola gizonak estuen deusere onik
bere baitharik, eta deusetan ere
eziñ glorifika deiteken

ARIMAK

        Jauna zer da gizona zu hartaz orhoitzeko; eta zer da gizonaren semea zuk hura zure presentzias ohoratzeko.

        Zer merezitu du gizonak, zuk hari zeure grazia emateko.

        Zertaz pleinta ahal naiteke, Iauna baldiñ abandonatzen baninduzu? edo zer justiziarekiñ ez dezaket on kausi, ez diezadazun niri akhorda galdegiten darotzudana? egiaz zer egiagorik neure buruaz pensa, eta erran dezaket deusik ez naizela baiño, o Ene Iainkoa: deusik estukedala baiño, deus onik neureganik estudala baiño, gauza guzien eskas jeneral batean zela baiño, eta bethiere esteuserat noala baiño; eta zuk neure barnean laguntzen eta borthisten ez bainauzu berehala laxo eta ephel egiten naiz.

        Zu Iauna; bethi orobat zare, eternitate guzian on, justu eta saindu zare.

        Zure obretan distiatzen duzu zure ontasuna, zure justizia, eta zure saindutasuna, eta zuhurtzia miragarri batean hek disposatzen ditutzu.

        Baiñan ni flakeziarat, abantzamendurat baiño pendura gehiago dudana, bethi estatu batean fermu eziñ nagoke, zeren tenporal eta xanjant bainaiz.

        Guziarekiñ ene arima hobeki kausitzen da, zuk begiratzen diozun eta zure laguntza egiten diozun bezaiñ sarri.

        Ezen zerorek bakharrik, eta nihoren laguntzarik gabe sokorri eta borthitz dezakezu halako maneraz, non haiñbertze bisaia diferent espailezake har, baiñan ene bihotz osoa zureganat xoilki turna bailiteke, eta zure baithan xoilki plazerekiñ errepausa.

        Baneaki munduko konsolazioneen ungi mesprezatzen, edo debozionearen ardiesteko, edo nezesitatea dela kausa, zeiñaz pusatua bainaiz zure bilhatzerat, zeren espaita munduan nihor ni perfeki konsola nazakenik; orduan banuke kure graziaren izateko sujet handia, hala nola konsolazione berriaren donuaz bethea izateko.

        Graziak errendatzen daroskitzut, o ene Iainkoa, ene arimarat heldu den ontasun guzia zureganik heldu denaz geroz.

        Ezen ni banitatea, eta esteustasuna bera naiz zure aitziñean, hala nola presuna inkonstant, eta flako bat bainaiz.

        Nondik beraz glorifika ahal naiteke, eta zergatik estimatua izatea desiratu behar dut? Ene esteustasunagatik? hori bera da askeneko banitatea.

        Egiaz banagloria izurri gaisto bat da, banitaterik handiena, zeren egiasko glorias gabetzen baikaitu, eta gureganik grazia desterratzen.

        Ezen gizonak bere baithan plazer hartzen badu, ene Iainkoa! estarotzu zuri atsegiñik ematen, eta gizonetarik laudorio banoak nahi dituenean, bertute egiaskoa galtzen du.

        Arimak egiazko gloria, eta bozkario saindua, ez bere baithan, baiñan bai zu baithan, glorifikatzen du, zure handitasunas allegeratzean, eta ez bere bertute propioan eta kreatura batetan ere plazerik ez harteea zure amoreagatik baizen.

        Den zure izena laudatua, ez enea: den zure obra handitua, ez enea; zure izen saindua den benedikatua, estudan nik gizonen laudotiorik batere.

        Zu zare ene gloria, zu zare ene bihotzaren bozkarioa.

        Egunaz eta gabaz zure baithan allegeratuko nais eta boskarios gaiñdi egiñen dut, baiñan nitaz bezanbatean ene flakezez glorifikatuko naiz.

        Juduek bilha bezate batak bertzeaganik bere gloria, nik Jainkoaganik heldu den gloria bilhatuko dut.

        Munduko gloria guzia, munduko ohorea, munduaren distiadura zure gloria eternalarekien konparatzen badire, estire banitatea, eta erhokeria baizen.

        O ene egia eta miserikordia! ene Jainkoa! Trinitate dohatsua, zuri xoilki laudorio, ohore, bertute, eta gloria sekula sekuloronean.