XXXIV. GARREN KAPITULUA

Zeiñ dulze den gauza
guzien gaiñetik eta gauza guzietan
kreatzaillearen maitatzea

ARIMAK

        O Ene Jainkoa! eta ene gauza guzia! zer nahi dut zurekien eta zer dohatsuagorik desira ahal dekaket? O hitz dulzea, ene Iainkoa da ene gauza guzia.

        O hitz Iainkosko gustus bethea, ordean hitz eternala eta ez mundua eta munduan direnak maite duenarentzat.

        Ene Iainkoa da, ene gauza guzia! maitatzailleak hitz hau aditzen du, eta bethiere haren errateas atsegiñ hartzen du!

        Gauza guziak, zerori present zarenean ene Iainkoa dulze dire, eta urrundua zarenean garratz.

        Zuk bihotza errepausuan, ematen duzu, eta bake eta boskarios bethetzen.

        Zuk irakasten darokuzu gauza guzies ungi jujatzen eta hek guzietan zu laudatzen, zu gabe deusek ere eziñ denbora handis plazerik eman dezake: baiñan han plazer eta satisfakzione kausitzeko, zure graziak han berean behar du izan, hala nola zure zuhurtziak.

        Zer garratz kausi ahal dezake zure baithan plazer hartzen dubenak? eta zer dulze ahal deiteke hañarentzat, zeiñari espaitzaisko zu zerori esti?

        Baiñan munduko zuhurrek, eta bere plazera; haragian hartzen dutenek, estute bat ere zure zuhurtzian hartzen zeren maite duten gauzetan espaitute gezur, banitate eta herioa baizen kausitzen.

        Zu, lurra mesprezatzen eta haragia mortifikatzen dutela segitzen zaitustenak, egiasko zuhurra dire zeren dohatsuki gezurretik egiarat eta haragitik ispirituarat iragaren baitire.

        Iainkoa manera hartan presunzi dulze zaiote eta zerere onik kreaturetan kausitzen baitute, kreatzailearen gloriarat ekhartzen dute.

        Baiñan hunela Iainkoa gustatzen dutenean, nahis bere baithan nahis bere obretan, denbora berean ezagutzen dute fiñ´gabeko diferentzia bat badela kreaturaren eta kreatzaillearen artean denboraren eta eternitatearen artean, bertze argi bates argitua den argiaren eta argi orijinalaren eta kreatua estenaren artean.

        O argi eternala konparazionerik gabe argi guziez gorago altxatua! zerutik zure arraio eta xismistak egortatzu, eta zure khar bizi eta penetratzen duenas ene bihotzaren barne guzia pasean pas egizu.

        Argi alegera, klara zazu ene arima bere puxantza guziekin; zurekien boskarioen gaindidures, juntatzeko.

        Helas! nois ethorriko da oren dohatsu hura, momentu desideratu hura, zure presentzias fasiatuko bainazu eta zure Apostoluaren erranaren arabera, guzia izaren baitzaiskigu guzietan.

        Ene boskarioa esta sekulan oso eta perfekta izaren ontasun handi hartas goza naiteken arteraiño.

        Helas! gizon zaharra ene baithan oraiño bizi da esta osoki gurutzefikatu esta perfeki hilla.

        Oraiño ispirituaren kontra biolenki eta insolenki alxatzen da, barneko gerla sekretusko bat egiten dio, eta estio permetitzen arimari bakean, bizitzerat.

        Baiñan zu ene Iainkoa; itsasoaren gaiñean podore eta indar duzuna, haren uhiñak abaxatzen ditutzuna; altxa zaite eta lagun zakiskit. Galaras zatzu niri gerla egiten darotatenak; porrosza zatzu zure beso puxantas, distiaras zatzu zure mirakulluak eta zure esku eskuñaren indarra den glorifikatua, zeren eta espaitut esparantzarik es eta ere ihes lekhurik, zure baithan xoilki baizen, o ene Iaun eta ene Iainkoa.