LV. GARREN KAPITULUA

Nola graziaren eta haren efektuen
beharra dugun gure ariman

ARIMAK

        Ene Jaun eta ene Jainkoa zure imajina eta idurirat kreatu nauzuna, indazu grazia hura zeiña haiñ puxant ta nezesarioa dela salbamenduarentzat erakutxi baitarotazu, ene natura korrunpituarentzat, zeiñak bekhaturat eta damnazionerat thiratzen bainau, jaidura gaistoak bentzu detzadantzat.

        Ezen sentitzen dut ene haragian bekhatuaren lege bat, ene ispirituaren legearekiñ gonbatitzen dena, eta hañitz gauzetan esklabo errendatzen nabena sensuei obediarasten darotala: eta hekien Pasioneei eziñ resistentziarik egiñ diozoketet, zerorek sustengatzen espanauzu, zure grazia sainduaren sua ene arimarat isurtzen duzula.

        Badut zure graziaren beharra, eta grazia borthitzarena naturaren bentzutzeko, zeiñak bethiere bere gastetasunetik gaistakeriara baitu bere inklinazionea.

        Ezen lehenbiziko gizonaz erori ondoan; eta bekhatuaz korrunpitu, lehenbiziko korrupzione hunen pena gizon guzietarat iragan izan da.

        Naturaren izen bera inozentzian eta justizian kreatu duzuna, orai natura korrunpituaren bizio eta flakeziarentzat hartzen da, zeren haren mobimenduak, graziaz lagundua estenean, bekhaturat eta gauza baxoen amudiorat thiratzen baikaitu.

        Gelditu zaioen indar flakoa hautsean estalia dagoen su pinta bezala da, eta hori da arrazoiñ naturala, ilhuntasun handi batez estalia, oraiño on eta gaistoaren, egia eta falsoaren, ezagutza duena, ez puxant izan arren aprobatzen duenaren konplitzeko, egiaren argi osoaz eta afekzioneen erregela on eta sanoaz gozatzen estenaz geros.

        Hargatik ene Iainkoa! zure legean, barneko gizonaren arabera plazer hartzen dut, dakidanaz geroz on justu eta saindua dela, gaitz guziak kondemnatzen dituela, eta bekhatuari nola ihes egiñ behar diogun irakasten darokula.

        Baiñan denbora berean bekhatuaren legeari obeditzen diot, sensuei, eta ez arrazoiñari egiten diodanean, zeren ene baithan ungi egiteko borondatea kausitu arren, estut haren konplitzeko bidea edireten.

        Handik heldu da maiz deliberatzen baitut haiñitz ontasun egiterat, baiñan nola ene flakezaren laguntzekotz grazia faltatzen baitzait, errekuntratzen dudan resistenziarik mendreenean guziak usten ditut, eta flakezian erortzen naiz.

        Handik oraiño heldu da perfekzionearen bidea ezagutzen, eta zer egiñ behar dudan ikhusten dudala, guziarekiñ ene korrupzione propioaren pisuaz neure burua sentitzen dut nekhatua, eta esnais gehien perfekt ahal leitekenarenganat altxatzen.

        Ala, Iauna! ala zure grazia nezesario baitzait, ontasunaren hasteko, han abanzatzeko, eta haren perfeki konplitzeko!

        Ezen deusik hura gabe eziñ egiñ dezaket, baiñan gauza guziak zure baithan egiñ detzaket zure graziaren sustenguarekiñ.

        O grazia egiaski zerukoa zeiña gabe ezpaita merezimendu propiorik, eta zeiña gabe naturaren present guziek ezpaitute deusere konsideratu behar.

        Arteak, aberatstasunak, edertasunak, kuraiak, espirituak, elokuentziak deusik ez dire, o ene Iainkoa, zure grazia gabe?

        Ezen naturaren presentak komun zaiskote on eta gaistoei, baiñan grazia edo kharitatea hautatuen dohaiñ propio bat da, eta hura dutenak bizitze eternalaz gozatzeko kapable dire.

        Grazia hunen exzellentzia haiñ handia bada, non Profeziaren donua, mirakuilluen egiteko podorea, eta kontenplazionerik gorena hura gabe deusik espaitire.

        Fedea bera eta esparantza, eta halaber bertze bertuteak zure kharitatea eta grazia gabe espaitzaiskitzu agradatzen.

        O grazia infinituki dohatsua, ispirituz pobre eta bertutean aberats gizona errendatzen duzuna, eta dohaiñik handienetan aberats dena, bihotzez bethiere humil egonarasten duzuna?

        Zato eneganat, o grazia saindua jauts zaite, goizetik bethe nazazu zure konsolazioneez, ene arima, ene ispirituko agortasunen artean flakezarat eror estadiñ.

        Estut bertzerik desiratzen, ene Jainkoa; zure begien grazia kausitzea baizen.

        Ezen zure grazia bakharra aski dut, zureganik naturak desiratzen dituen bertze gauza guziak errezibitu espanitu ere.

        Tentatua eta Tribulazioneez tromentatua banaiz ere, ez naiz deusen beldur izaren, zure grazia enekien bada.

        Hura da ene indarra, hark konseillatzen, eta sustengatzen nau.

        Ene etsai guziak baiño puxantago, eta zuhur guziak baiño argituago da.

        Hura da egiaren nausia instrukzionearen erregela, bihotzeko argia; kaltetan konsolatzaillea, tristeziaren etsaia, beldurtasunaren kasatzaillea, debozionearen entretenitzaillea, eta nigar sainduen ama.

        Zer naiz hura gabe, egur idor bat surat etxatzeko xoilki on dena baizen?

        Beraz zure grazia, o ene Iainko! aitziñat ethor bekit eta nazan bethi lagun, eta obra onetarat aplikatua iduk, Iesu Kristo zure semeaz zeiña sekula sekuloronean bizi baita. Halabis.