XXX. GARREN KAPITULUA

Nola aflikzionetan konsolatu behar den.
Eta nola Satanek beldurtasun
bano batzues tentatzen gaituen

JESU KRISTOK

        Ene semea edo allaba ni nais aflikzioneko egunetan, arimak bortisten dituben Iauna.

        Zato eneganat penetan zarenean. Gehienik debekatzen zaitubena, zeruko konsolazioneen errezibitzetik, da zeren orazioneen medios eneganat hurbiltzerat, sobra luzatzen duzun.

        Ezen zuk ni debozionerat othoistu baiño lehen haiñitz konsolazione biskitartean bilhatzen duzu, eta kanpoko gauzetan zeure burua errekriatzen.

        Hargatik guti baliatzen zaiskitzu egiten ditutzun gauzak, expedienzias ezagut detzaketzuken artheraiño, nik ene baithan esparantza dutenak perilletarik thiratzen tudala nek eta baitharik kanpoan estela laguntza aski denik, konseillu progotxus [...] erremedio iraupeneko de[...]

        Baiñan orai tenpesta hori kalmarazi dudanean; hart zatzu berris zure ispirituak, senda zaite ene miserikordien dulzetasunean eta ene presenziaren argian, ezen saihetsean nais es solament zu lehenbiziko zure bakean berris emateagatik, baiñan bai oraiño grazia berries zu bethetzeagatik.

        Deusik bada enetzat gaitz denik? Zertan nais igoal laguntzerat prometatzen dutenekien; eta este laguntzen.

        Non da zure fedea? zaude fermuki eta luzeroki.

        Zaren pazient eta kuraios, eta konsolazionea bere denboran ethorriko da.

        Zaude ene begira, berris oraiño erraten darotzut, zaude ene begira, ethorriko nais eta sendatuko zaitut iragaren den tentazioneak aflijitzen zaitu; eta zu ikharatzen zaituena, esta beldurtasun bano bat baizen.

        Zer irabasten duzu zeure ispiritua tromentatzeas ethorkisuneko eta segur estiren gauzes lekhat xoilki tristezia eta pena penaren gaiñean doblatzen baizen?

        Egun bati aski zaio bere gaitza.

        Pensamendu bano bat da ethorkizunean bilha goaterat tribulazione edo bokariosko suieten zeiñak menturas espaitire sekulan arribatuko.

        Baiñan presunaren flakeziaren efektu bat da bere burua joaterat ustea, imajinazione trunpatzen duten hetarat; eta kuraia flakoaren seiñalea da bere etsaiaren lausengez arinki bere burua trunpatzerat ustea.

        Ezen Satan esta penetan ematen ea proposatzen dituen pensamenduak gezurreskoak ala egiaskoak diren, lilura edo trunpa ahal badezake. Indiferent zaio gauza presentekoen amudio bates edo ethorkizunekoen beldurtasun bano batzues haren bethetzea, batas edo bertzeas etxaras ahal badezake.

        Estadilala zure bihotza trubla, eta estuzun beldurtasunik.

        Sinhets zazu ene baithan, eta ene miserikordian duzun konfidenzia.

        Nois ere uste baituzu eneganik urrundua zarela, orduan mais zure hurbilenik nais.

        Nois ere uste baituzu zare kalteari eziñ kasik ihesi egiñ diozozukela, orduan mais behintzat da merezimendurik gehienen ardiesteko denbora.

        Aflikzione eta gaitzak arribatzen zaiskitzunean etzazula uste, gauza guziak esparantzatik kanpoan direla.

        Estuzu zure estatuas juiatu behar, presenteko inkietamenduas zeiñetan kausitzen baitzare; estuzu halaber zeure burua aflikzionerat abandonatu behar, nondik nahi dadiñ ethor, non zenbeit esparantza etzaitzun gelditzen handik ilkitzeko.

        Etzazula uste osoki ene laguntzas gabetua zarela zenbeit denboretako aflijitua, zarenean, edo neure konsolazioneen dulzetasuna zureganik erretiratzen dudanean, bide hortarik pasatu behar denas geros, zeruetako erresuman sartzeko.

        Duda gabe zuretzat eta ni zerbitzatzen nautenentzat progotxuago da errekuntra nahi estuzun bezalakoes, exerzatua izateas, ezen ez zure nahien arabera gauzak arribatzen balitzaiskitzu.

        Zure pensamendu sekretuskoenen funsa ezagutzen dut, eta badakit zure salbamenduarenzat hagitz progotxusko dela, estuzun batzuetan ene graziaren gustu batere, beldurres guziak erreis kausitzen baditutzu superbios egiñ etzaitezen, eta zeure buruaren presunzionesko estimu horrek sinhets aras estiezazun etzarena zarela.

        Nik guziak ematen ditut, eta ematen ditudanak khen detzaket, eta berris eman plazer zaitanean.

        Eman dudana bethiere ene baithan egoten da; eta erretiratzen dudanean, estut zurerik deus hartzen, baiñan bai enea dena, zeren grazia, eta dohaiñ perfekt guziak eneganik ethortzen baitire.

        Beras permetitzen badut zenbeit gaitz edo aflikzione arriba dakizun, etzaitezela hartas inkieta, eta zaren kuraios, zeren baitut indarra zu handik erretiratzeko nahi dudan bezain fite, eta halaber boskariotarat pena ematen darotzuten gauza guziak ganbiatzeko.

        Guziarekiñ justua nais, eta merezi dut gizon guziak adora nazaten, manera hortan gobernatzen naizenean.

        Ene egiaren argietan gauzes prudentki jujatzen baduzu, estuzu aflikzionetan horren borthiski tristatu behar, baiñan bai allegeratu, eta niri hetas grazien akzionea errendatu. Zuk behar zindukeen boskario bakharra da, nik doloreak egor dietzakitzudan, eta deusetan ere barkhatu gabe afliji.

        Ene dizipulu maiteei lehenago erran nioten; maite zaitustet ene aitak ni maitatu naben bezala.

        Eta biskitartean egorri ditut mundurat, ez han iraganen dizen plazeres gozatzerat, baiñan bai gudu handiak sofritzerat; ez han ohoreak izaterat, baiñan bai askeneko mesprezioak sofritzerat; ez han alfertasun eta errepausuan langitzerat, baiñan bethiere trabaillatzerat, eta munduaren konbersionea bere kharitatearen fruitua bezala eta bere penitenziaren prezioa bezala, niri ofrendatzerat. Hitz hauk bethiere ene semea diren zure ispirituan eta bihotzetan finkatuak.