V. GARREN KAPITULUA

Iankosko amudioaren,
eta haren efektu miragarrien
deskripzione hagitz ederra

ARIMAK

        Benedikatzen zaitut Aita zerukoa, Ene Iesus Iaunaren Aita, zeren ni bezalako kreatura pobreas orhoitu zaren.

        O miserikordiaren aita, eta konsolazione guzien Iainkoa; graziak errendatzen daroskitzut, zeren batzuetan zure dulzetasunen eta konsolazioneen zenbeit gustus, ni ez kapable izan arren, allegeratu bainauzu.

        Benedikatzen eta glorifikatzen zaitut bethiere, zure seme bakarrarekin eta ispiritu konsolagarriarekin, sekula sekuloronean.

        O ene Iaun eta ene Iainko, ene maitatzaille saindua, eneganat ethorriko zarenean, ene barne guziak boskarios gaindi egiñen du.

        Zu zare ene gloria, zu zare ene bihotzeko boskarioa. Zu zare ene esparantza, eta ikhus lekua, arriba ahal dakiskidan aflikzione guzietan.

        Baiñan nola oraiño amudioan flako eta bertutean inperfekt bañais, badut beharra nezesarioki borthitz eta konsola nazazun, hargatik mais bisita; eta zure zuhurtzia sainduas argi nazazu.

        Ene pasione guzietarik libra nazazu, eta afekzione erregelatu estirenetarik senda nazazu, ondoan barnean sendaturik eta ungi purgaturik, aski garbi egin nadin, zure maitatzeko, aski kuraios ungi sofritzeko, eta aski fermu edo konstant fiñeraiño perseberatzeko.

        Egias amudioa gauza handia da; amudioa ontasun miragarria da; hark bakharrik pisu dena, arintzen duenas geros, eta mundu huntako akzident diferentak igoalki sofritzen, pena gabe ekartzen du karga, eta gartatz dena estitzen du.

        Jesusen amudioa jeneros da; akzione handietarat arimak pusatzen ditu, eta perfektenaren desiratzerat, exzitatzen du.

        Amudioak bethi goiti du jaidura, eta estu nahi gauza baxoek arrasta dezaten.

        Libro nahi da amudioak, eta lurreko afekzione guzietarik urrun, haren barneko argia, esten debekatua, eta esten ontasunetan enbrazatua, eta munduko gaitzes abatitua.

        Esta zeruan eta lurrean dulzeagorik, bortitsagorik, goragorik, hedatuagorik, agradagarriagorik, betheagorik, hobeagorik amudioa baiño, zeren Iainkoaganik sorthua baita, eta kreatura guzies gorago altxatzen dela, Iainkoa baithan baizen ezin errepausa baititeke.

        Maite duena boskariotan da bethiere; kurri dabila, bolatzen da, libro da, deusek estaduka.

        Guziak ematen ditu guzientzat, eta guziak poseditzen ditu guzietan, zeren ontasun suberano, guziak baiño gorago den hartan, zeiñetarik bertze ontasun guziak ethortzen baitire, errepausatzen baita.

        Estiote presentei begiratzen, baiñan bere bihotz guzias hek ematen diotzanaganat goratzen da.

        Amudioak mais estu mugarririk, baiñan bere suak badarama manera guzies gorago.

        Amudioak estu penarik sofritzen, trabailurik estimatzen; bere indarres gorago entreprenitzen du, eta inposibilitatean dela esta eskutatzen, zeren deusik inposible dela espaitu uste, aitzitik guziak permis zaiskola uste du.

        Eta hala gauza guzientzat aski zaio bere kuraia, eta maite estuenak langiadurarik baizen estuenean obratzeko, amudioak indarrik aski kausitzen du, duen deseinuaren konplitzeko.

        Amudioa, iratzarririk dago, eta loan berean ere estago lo.

        Esta nekhatzen trabailu handitan; Esta hersitzen aflikzionetan; Esta trublatzen ematen diotzaten ikharetan; baiñan khar bizi eta sustatu bat bezala goititzen da, zerbeitek arrastatu nahi duenean, orduan bere indarra doblatzen du.

        Esta maitatzailka baizen, amudioaren oihuak, konprenditzen dituenik eta halaber susko hitz hauk, zeiñak arima biziki Iainkoas ukitua denak, hari berari adresatzen baitiotza, erraten dioenean; zu zare ene Iainkoa, zu zare ene amudioa, guzia enetzat zare, eta ni ere guzia zuretzat nais.

        Ene bihotza zabal zazu, gehiago maita zaitzan; eta barneko gustu ispiritual bates, ikhas dezadan, zein dulze den zure maitatzea, zu baithan igerika ibiltzea, eta zure amudioaren itsasoan dohatsuki galtzea.

        Arren zure amudioak guzia posedi nazan, eta ondoan guzia sustatua, eta neure baitarik rabitua, neure buruas gorago altxa nadin.

        Kanta dezadan amudiosko kanta. Ene arima altxa bedi zurekin, eta segi zaitzala bere maitea bezala, eta fiñean boskarios eta afekziones gaindi egiten duela zure laudorietan, kunsumi edo dohatsuki itho bedi.

        Maita zaitzadan beras neure burua baiño gehiago, eta estezadan neure burua maita zuregatik baizen, eta zure baithan, egiaski maite zaitustenak, maita detzadan, amudioaren legeak, zeiña zure argiaren arraioa baita manatzen dueño bezala.

        Amudioa prunt, sinzero, saindu, allegera, agradagarri, bortitz, patient, fidel, prudent, konfiant eta kuraios da, eta sekulan estu bere burua bilhatzen; ezen nihork bere burua bilhatzen duenean, amudioa batera bertzera bilha dabila, humil da, zuzen eta iustua da, esta es ariñ es laxo; esta gauza banotan alferrik okhupatzen, sobre da, garbi da, fermu da, errepausuan, eta sensu guzien goardian dago.

        Amudioa bere superiorentzat obedient da, bere buruaren mesprezio handi bat inspiratzen du.

        Sus eta ezagutzes Iainkoaren alderat bethea da, konfidenzia fermu bat bethiere bere baithan konserbatzen du, gustu eta sentimendurik gabe denean ere, zeren amudioaren bizia bethi doloreas konpañiatua baita.

        Gauza guzien sofritzera prest estena, bere maitearen borondatea baizen espalu bezala, esta kapable deithua den Iainkoaren adiskidea.

        Iainkoa egiaski maite duenak, gauzarik garratsenak maitetuenarentzat besarkatu behar ditu, eta zenbeit errenkuntra gaisto ethortzen bazaio are, deusek estu gibelatu behar haren adiskidetasunetik.