XXVI. GARREN KAPITULUA

Nola sensuen peitei
ihes egiñ behar zaioten,
ispirituko libertatearen ardiesteko

ARIMAK

        Ezagutzen dut Iauna, arima perfet bati dagokala zeruko gauzentzat bethiere aplikatua izatea, ata bizitze huntako egitekoak iragaitzas baizen ez egitea, okhupazioneen artean egitekorik gabe egoten dela, ez indiferenziako ispititu bates, baiñan arimaren libertate Iainkoskoaren efektu partikular bates, zeiñak espaitu nahi kreatura bathi ere, Iainkoari zor zaion amudioaren ordenaren kontra, afekziones junta dakion.

        Othoisten zaitut beras, o ene Iauna, mundu huntako okupazionetarik, han enbrazatua esnadintzat; gorputzeko behar eta nezesitatetarik plazerak atrapa esnazantzat eta arimaren tentazione guzietarik trabailu eta nekeek abati esnazaten amoreagatik, goardatzeas.

        Estarotzut galdegiten guarda nazazula, mundanoek pasione handirekin bilhatzen ditusten gauzetarik, baiñan bai behar dohakabe hetarik, zeiñak gure izatearen pena eta maledikzione ordenarioskoak baitire, ene arima pisatzen, eta desideratzen duten bezanbat ispirituko libertate hartarat alxatua izaterat, debekatzen dutenak.

        O ene Iainkoa eziñ explika deiteken dulzetasunaren ithurria, egizu harren estezadan kausi garratstasunik baizen gorputzeko plazeretan, zeiñek gauza eternalen arnudiotik separatzen bainaute, eta bereganat gaski thiratzen, presenteko atsegin baten itxuras.

        Haragi eta odolak ene Iainkoa esnazatela bentzu, munduak eta haren gloria falsoek esnazatela trunpa, deabruak eta haren artifizio gaistoek esnazatela surpreni.

        Indazu indar kuraioski gudukatzeko, pazienzia bakes sofritzeko, eta konstanzia fiñeraiño irauteko.

        Indazu mundu huntako konsolazione guzientzat, zure ispirituaren gantzudura hagitz dulzea, eta munduko amudioarentzat isur diezadazu zure izenaren amudioa.

        Iateak, edateak, bestimendek eta gorputzeko bertze solejimendu guziak pisu zaisko arima sustatu bati.

        Egidazu beras, grazia ene Iainkoa, balia nadiñ gure flakeziasko erremedioes halako tenperanziarekin, sekulan sobra desiras harat neure burua ekhar estezakedan bezala.

        Osoki ezin kita detzakegu zeren naturaren sustengatzera obligatuak baitzare; baiñan behar baiño gehiago bilhatzea, eta plazer gehien ematen darotzutenak, zure lege sainduak debekatzen doroskigu: ezen bertzela haragia erreboltatzen da ispirituaren kontra.

        Zure esku puxantak, o ene Iainkoa, nazan argi eta errekuntra guzietan gida, moderakione justu bat hetan guarda dezadantzat.