XXIX. GARREN KAPITULUA

Nola arimak bere atsekabe guzietan
Iainkoa othoistu eta
benedikatu behar duen

ARIMAK

        Iauna, ene tentazione eta aflikzione huntarat erok nadiñ permetitu duzu; sekula sekuloronean den zure izena benedikatua badakit eziñ ihes egiñ diozakedala.

        Baiñan nezesarioki zureganat behar dut izan errekorsu, zuk zure graziaren laguntzas, hura enetzat progotxusko errenda diezadazuntzat.

        Ene arima aflijitua da, Jauna ene bihotzak eziñ errepausurik kausi dezake, tromentatzen naben pasione huntas hagitz presatua naizenas geros.

        Eta orai zer erraren darotzut, o Aita suberano eta maitagarria?

        Askeneko extremitatean nais, hura gudukatzeko orena orai berean salba nazazu.

        Baiñan zuk zerotek huna zure gloriarentzat permetitu duzu zure graziaren puxantza distiarasteko halako peril handitik libratzen nauzula.

        Arren Iauna, zure ontasuna zaitan fagoragarri, eta nazan salba, ezen ni bezalako pobreak, zer egiñ ahal dezake, eta norat goaren nais?

        Indazu Iauna oraiño okhasione huntan pazienzia.

        Lagun nazazu ene Iainkoa, eta estut beldurtasunik izaren, tentazioneas presatua izan arren.

        Estatu huntan zer erran ahal diezakezut? baizen Iauna egiñ bedi zure borondarea.

        Nik aflijitu, eta tribulatua izatea merezi izan dur, egiaski sofritu behar dut, eta oxala pazienki, tenpesta hau iragan, eta onerat eman deiteken artean; zure eskua hagitz puxanta da ni tentazione hortarik thiratzeko, eta haren biolenzia dulzatzeko, osoki harat eror esnadintzat; haiñ mais grazia hori egiñ darotasunas geros, o ene Iainko, eta ene miserikordia; eta zenbatenas niri gaitzago baitzait, hanbatenas zuri errexago zaitzu, zure esku sainduaren xanjamendu hau.