LIII. GARREN KAPITULUA

Nola othoitza eta bakhartasuna
maitatu behar diren Iainkoarekiñ
bethi aplikatua izatekotz

IESU KRISTOK

        Ene semea edo ene alaba, ene grazia preziatua da, gauza kanpokoekiñ eta lurreko konsolazioneekien estu nahaskatua izan nahi, beraz kasatu behar ditutzu zeureganik ene grazia debeka ahal dezaketen gauza guziak, nahi baduzu zureganat hura isur dezadan.

        Bilha zazu bethi sekretua, zaitzun lakhet zeure buruarekien bakharrik egotea; etzazula nihoren ere konsolazionerik desira, baiñan konszientzia garbi baten izateko artha hartzen duzula, eta zure ariman ximikoa konserbatzen duzula, egidazu zure othoitz debota.

        Esteus estima zazu mundu guzia, eta Iainkoaren bokazioneaz kanpoko gauza guziez baiño gehiago duzun estimu.

        Ezen inposible da eneganat zaudezen apikatua, eta denbora berean munduko gauza iragaten direnetan, zeure boskarioa kausi dezazun.

        Ezagutzen eta maite ditutzun presunetarik urrundu behar duzu, eta iduki arima munduko konsolazione guzietarik gabetua.

        Manera huntan Jaundoni Petrik othoisten gaitu fidel guziak, mundu huntan garbitasunean eta kontinenzian pelegriñ eta kanpotar batzuek bezala bizi gaitezen.

        O nolako konfidentzia izaren duen gizon batek bere heriotzeko denboran, ikhusteas bere arima, munduko gauza batentzat ere estuela jaidurarik.

        Baiñan ispiritua oraiño eri eta langisant deiño, eziñ konprendi dezake, zer den manera huntan gauza guzietarik bihotza separatua idukitzea; eta gizon animalak eziñ gizon barnekoaren eta ispiritualaren libertate hau ezagut dezake.

        Guziarekien baldiñ nahi badu egiasko ispiritual izan, haiñ ungi urrunekoei nola hurbillekoei nezesarioki ukho egiñ behar diote, eta bere buruari bertze guziei baiño hobeki goardia egiñ behar dio.

        Zeure burua perfeki bentzu ahal badezazu, berzeak erreiski egiñen ditutzu.

        Biktoriarik handiena bere buruaz triunfatzea da.

        Ezen bere burua bentzutua dadukanak, sensuak arrazoiñari gauza guzietan obeditzen dioela, eta arrazoiñak niri, haiña bere buruaren biktorios, eta munduaren nausi egiaskoa da.

        Nahi baduzu perfekzione gora hartarat altxatua izan, kuraioski hasi behar duzu, eta arbolaren erroari haiskora eman, zeure baithan inklinazione sekretu eta ordenarik gabeko hura, zeure buruarekiñ juntatzen zaituena, eta ontasun materiel eta partikular batetarat bethiere pendura emanarasten darotzunaren, destruitzeko eta errotik atheratzeko.

        Pasione haiñ natural eta haiñ biolenta, zeiñaz gizonak bere burua sobra maitatzen baitu, ithurri bat da, zeiñetarik erro batetarik bezala bentzutu eta destruitu behar ditugun pendura gaisto guziak dependitzen baitire.

        Hek bentzutu ondoan bake eta errepausu mirakuilusko batean bethiere kausituko zare; zeren gutiak baitire bere buruarentzat perfeki hiltzerat trabaillatzen, eta bere inklinazionetatik osoki ilkitzen direnak; bethiere amarratuak hetan daudez, eta bere buruaz gorago ispitituz eziñ altxa deiteske.

        Baiñan enekien libertate osoan ibiltzerat desiratzen duenak, bere afekzione gaisto eta ungi erregelatu estirenak nezesarioki mortifikatu behar ditu, eta bere pasione eta amudio propioas etzaio kreatura bati ere juntatu behar.