OGEI TA IRUGARREN
ERAKUSALDIA

Zeiñ fruto ederrak, eta santutasun
zeiñ miragarria dakartzian bakoitzak
bere bizimoduko lanak asmo,
eta intenzio garbiarekin egiteak.
Kontatzen da Florenziako
penitente andi bati suertatua.

        Aditu dezu, nere anima, zer asmo edo intenzio eskatzen duan obra onak, eta Zerurako irabaziak, eta nola hau egin eta berritu dezakezun erraz. Ezta hau egiaz neke andia, ezeta jakiunde andiren bat eskatzen duana ere. Edozeiñ nekazarik eta lankillek, arreta eta ardura pixka bat artzearekin, egin dezakean gauza da, irakurtzen jakin ez arren. Eta nork esan, zeiñ frutu ederrak, eta santutasun zeiñ miragarria iritsi dezakezun zere bizimodu ta estaduan? Hau nol-ere bait ezagutu dezazun, enzun itzatzu, asmo edo intenzio garbiak dakartzian frutu ederretatik batzuek. Lenengoa da: etsai galgarriari goizetik biotzeko ateak itxitzea. Ernai dabill hau, zure biotzaren jabe geratzeko esnatzen zeranean. Zaitzen zaitu lotan zaudenean, eta ozta igerritzen dizu esnatzera zoazela, egiten du alegiña zure biotzera sartzeko, eta onetarako bidalduko dizkitzu zure arazo edo egitekoen kezkak, eta zenbait aldiz gogorazio itsusiak. Eta zenbait bider lenagotik prestatzen ditu ames loiak? Baña oitutzen bazera goizetik edo esnatzen zeranetik Jaunari zure biotza, pensamentu eta lan guziak eskeintzera, itxitzen diozkatzu ateak etsaiari, eta aldegiten du. Bigarren frutua da biotza zabaltzea betiko bizitzaren ustearekin. Asmo garbiarekin bere obrak egiten dituan animak badakus serbitzen duala Errege guzien Erregea, jaun bat guziz altsua, eta eziñ geiagoraño bere hitzetan leiala; Badakus, jaun onek bere adiskide ta serbitzariai agintzen diela betiko bizitza, eta onen usteak zabaltzen dio biotza, arintzen diozka neke guziak, eta gozatzen emengo gurutze ta samintasunak. Hirugarren frutua da animako pakea gozo bat. Jainkoa da pakea egiazkoaren iturburua; eta nola asmo edo intenzio garbiarekin bere lan guzietan diardunak Jaun pakeatsu oni begiratzen dion guzian, geratzen da soseguz, eta pakea ederrean, naiz emengo gauzak ongi eta gustora, naiz oker irten ditezela. Laugarren frutua da egiten diran lan andi eta txikiakin eta ezer ez dirudien gauzakin ere betiko bizitza eta Zeruko Erreñua irabaztea. Añ miragarria da asmo edo intenzio garbiaren indarra, non lanik eta obrarik txikiena ere altxatzen duan Zeruko Erreñuaren irabazi izateraño. Egizu kontu, zure etxean arkitu dezula aitzur bat indar aiñ arrigarria duana, non ukitzen dituan gauza guziak, eta lurreko sokorrak berak ere urre eta zillar biurtzen dituan. Atozea, aitzur hau utzirik zokoan, ariko ziñake besteren batekin? Ezetz esango didazu. Aitzur onen anzekoa dezu bada asmo edo intenzio garbia. Onek ukitzen duan guzia biurtzen du batzuetan zillar, besteetan urre, besteetan diamante edo biurtzen du Zeruko Erreñua balio duan irabazi. Bostgarren frutua da, egiten dan lan eta neke bakoitzarekin animako grazia eta santutasuna ugaritzea edo geitutzea. Nork esan, eta nork ezagutu ere norañoko grazia eta santutasuna bildu dezakean bakoitzak bere estadu eta bizi moduan, baldin asmo edo intenzio garbiarekin jarraitzen badie bere lanai? Hau ederki adirazten digu Florenzian penitente andi bati gertatu zitzaionak. Bizi zan hau Florenziako eremu batean orazio, barau eta penitenzia asko egiten zituala. Gogora zitzaion beiñ, Munduan zan animarik birtutetsuena edo santuena zala. Aditu zuan Jaunaren ots bat, esaten ziona, jatxi zedilla Florenziara; billa zezala Pedro zurradorea, eta onen birtute eta santutasuna andiagoak ziraa. Jatxi zan bada gure Eremutarra Florenziara; topatu zuan noiz bait Pedroren etxea, eta bien artean igaro zan, orain esango dedan hizketa.

        G: Atozea, Pedro, zer barau ateratzen dituzu? Galdetu zion Eremutarrak.

        E: Barau gutxi; edo batere ez, eranzun zion Pedrok.

        G: Zer zilizio darabiltzu gorputzean? Galdetu zion Eremutarrak.

        E: Batere ez, eranzun zion Pedrok.

        G: Egunean zenbat ordu orazioan igarotzen dituzu? Galdetu zion berriz.

        E: Batere ez, eranzun zion Pedrok.

        G: Zer egiten dezu bada? Galdetu zion azkenean.

        E: Orduan esan zion Pedrok: Nik egiten dedana da hau. Goizean jaikita bereala jartzen naiz belauniko: Ematen diozkat Jaunari biotz osoz eskerrak, zeren argitu dan eguna bera serbitzeko eman didan. Gero eskeintzen diozkat nere bizitza, eta egun guziko hitz, pensamentu eta obrak, guziakin eta bakoitzarekin berari agradatu naiez. Hau egiñ ondoan ekiten diot lanari. Hau da nik ekiten dedan guzia.

        Eremutarrak, aditurik Pedrok ziona, ezagutu zuan bere pentsamentuaren zorakeria, eta Pedroren birtute eta santutasunaren anditasuna. Ikasi ezazu bada zuk ere, nere anima, zure lan eta obrak asmo garbiarekin ekiten, eta zuk aterako dituzu emendik frutu asko, oen artean birtute eta santutasun andi bat.