BIGARREN
ERAKUSALDIA

Zer bekatutik gaste Euskaldunak
berezkiro aldegin bear duan.

        Aldegizu bekatutik, esaten digu Dabidek. Hitz oek adirazten digue, aldegin bear degula edozein bekatutik. Ene Seme, esaten zion Tobias zarrak gazteari; gogoan iduki ezazu beti Jaungoikoa, eta begira, ez lekurik eman bekatuari zere biotzean. Ala ere badira bekatu batzuek besteak baño ondoren negargarriagoak dakartzienak, ala animarako, nola erri, eta etxeetarako, eta oetatik aldegiten ezpadu gazteak, galduko du bere burua, eta egingo ditu nortaki zenbat kalte. Enzun ezazu bada, gazte Euskalduna, zer bekatu diran arreta txit andia gazte denboran eskatzen duenak, galdu etzaitezen.

        Lenengua da alferkeria. Ezpada gaztea oitutzen dagokan bizi-moduan nekatzera, dala eskolan, dala nekazaritzan edo beste bizimodua ikasteko lanetan, galdua da, ala Jaunaren, nola munduaren begietan; ez du alabaña iñork ere begi onez ekusten alferra. Onetan bear lizakean kontua errietan artu gabez, ondatzen dira onrarekin denbora luzean iraun duen etxeak, gaitzgillez betetzen dira erriak, eta bekatariz infernua. Lanean asi nai ez duanak, ez dezala jan, dio S. Paulok.

        Bigarrena da, jurarnentu erraz egitea, naiz egiaren gañean izan. Ez dezula juramentuetara zure aua oitu, zeren oitura onek bekatu asko dakartzian, dio Espiritu Santuak. Ez dezazula bada ikasi askoren gisa esaten: ala gurutzea; emendik mugi ez nadilla; ala Zerura noala; Deabruak naramala; nere animan. Oitu zaite esatera bai edo ez, Kristok erakusten digun bezala.

        Hirugarrena da, birauak egitea lagun urkoaren kontra. Hau da oitura txit itsusia, eta gazteak ikasten badu, nekez utziko du. Ala ekusten da egun oro, eta zenbait etxetan bekatu jatorrizkoa edo orijinala bezala igarotzen da aurrekoetatik ondorengoetara. Ez dezazula aitzakiatzat artu: biotzetik ez dituzula botatzen, zeren oitura duanak norbaitekin mintzen danean, erraz biotzetik botaku ditu. Gañera ematen du ejenplo txarra, eta hau iritsi oi da, gurasoetan beintzat, bekatu larrira. Idiai, beiai, eta beste eskutarteko gauzai birauak botatzea ez da berez bekatu larria, baña zuk ez dezazula hizkunde onelakorik artu, zeren malla onetatik bestera erraz irristatu zindezkean.

        Laugarrena da Deabruari, Demonioari, arraioari deitzea. Ez det esan nai, gaistoari deitzea uts utsik dala bekatu larria edo mortala, baizik oitura itsusia Kristauaren auan; oitura beiñ artu ezkero, utzi ez oi dana obiraño, eta gurasoetan exenplo gaiztoa dakarrena. Oitu zaite Jesusen eta Birjiña txit Santaren izena auan eta biotzean erabiltzera. Aiena bedi zure autik, eta Kristauen etxeetatik etsai galgarriaren izena.

        Bostgarren bekatua da edanean igarotzea. Gazteak, ederretsi ezkero edanari, nekez txit utziko du bere oitura lotsagarria, eta izango da bere eta beste askoren galgarria eta desonra. Gaurdanik betiko arrezazu griña txar oni lekurik ez emateko asmua.

        Seigarren bekatua da hitz loi-desonestoak edo aragizkoak esatea. Begira, oitura hau artu duenak oitura berarekin joan oi dira obiraño. Hau da miñ anze bat nekez sendatzen dana, eta ezin konta al anima galtzen dituana. S. Paulok ez du nai aragizko bekatuaren izenik aitatzea ere. Aldegizu bekatu mota onetatik, baita lagun mingaiñ enas zikiñak dituenetatik ere.

        Zazpigarren bekatua da Erlijiosoen eta Jaunaren Ministroen kontra nolanai, edo begiramenturik bage hitzegitea. Hau da Luziferrek, herejeak eta Kristau gaistoak erakutsi duen hizkuntza. Zabaldu da minanze hau izurriaren eran, eta andiak dira egiten dituan kalteak. Ez dezazula ikasi zuk era onetako hizketarik: gorde giezu zarrai, eta Jaunaren Ministroai errespeto andia. Azkenean etzaitezela oitu, aditzen dituzun gauzak erraz kontatzera, lagun urkoaren onra eta izen ona ukitzen bada, ez eta gezurra esatera ere.