JAUNSKIL

        Latinez, grekaz eta markulakeriz hantua, jinen zaiku haurreko mendi-xokorat, baduela aurtengotz aski ikasirik.

        «Lo eta jan. Jan eta lo. Ikastea akabo.»

        Ez:

        Ago dena begi, dena beharri. Ago bihotza zabalik eta ikas.

        Hik bereziki, apezgaia, ikas hire mendi-xokoaren irakaspenak.

        Ikas, belarretan eta jorran ariz, ikas izerdiaren balioa. Ikas, supazterretan luze mintzatuz, jenden minak eta ametsak. Ikas, kantu xaharrak gogoan hartuz, euskal-gogoaren misterioa. Ikas guziz, xahar eta gazteak entzunez, ikas hire jendearen mintzoa, ikas nola aipa bihotz-barneko gogoetak, nola aipa arimako tira-birak eta Jainkoa.

        Irakasleak, otoi! ez galda, heldu den urrian, zuen gazteri: egin dutenetz latin eta grekarik. Galda: egin dutenetz euskal-lanik, bildu dutenetz euskal-irakaspenik. Jakin beharraren erdia liburuetan daukate, bainan bertze erdia euskaldun bihotz-mihietan eta euskaldun mendi-xokoetan.

        Jainkoaren jakitate guzia ematen badiozute ere, jakitate hori alfer, ez badakite euskaltzen eta euskal-bihotzetan sar-arazten.

        Etxekoeri, herritarreri arrotz bizitzea eta jaunskil bilakatzea: ikasle guzientzat zozokeri, apez-gaientzat bekatu...

17-6-48