EUSKARAREN EGUNA...

EUSKAL-ANAIAK!

Erdal-itsaso iresle hortan galduak zaizten anaiak,

Euskal-Eguna baitugu egun zueri agur nasaiak.

Euskal-anaiak, altxa burua, bota irrintzin alaiak!

Ari zaizkigu oldarka sartzen uhainak eta hedoiak,

Bainan Euskaldun atxik gaitzala Euskara gure mintzaiak.

Etxe-xokoan elgarri tinko, Euskaraz kantuz aitzea,

Ai! zer gozoa, zer bozkario, zer bihotzaren asea!

Etxe xokoan kantuz aitzea paregabeko bakea!

Sistu-marrumaz ari dadila kanpo beltz hoitan aizea,

Guk etxeñoan azkar dauzkagu Euskara eta Fedea.

Mundu guziko euskal-etxetan mintza ta kanta Euskaraz:

Aintzinekoen euskal-su hura barnean berritz pitz-araz.

Amerikano ala Paristar, orroit gaur zuen odolaz:

Euskal-hitz bero harrokatsuez zuen bihotza denek haz,

Denak euskaldun eta denak bat, jabe gaitezen Geroaz.

Oi Zabiereko Euskal-semea, Saindu hoin bihotz-zabala,

Garen tokian zure anaiak izan gaiten zu bezala.

Beti euskaldun, kartsu eta bat, zu itsas-argi goazila;

Dugun erakuts gure sailean zer den Euskaldun odola:

Euskal-Herria funski maitatuz dugun pitz Mundu-zabala.

Pertsu hauk ditut Beloken eman euskal-anaien pizgarri,

Euskal-jendeen ber-pizteari eginez agur ta irri.

Euskal-anaiak gauden osoki egin gaituen Jaunari.

Egun beltzetan ibil gogoan euskal-fraideen hitz hori:

Mundu guziko Euskaldunen zain, zerurat gaude kantari.

1-10-49

                        AIREA: Mutil koxkor bat.