HAITZ-PEA

Haitz-ondo baten itzala, zeruaren zabala...

Eta hara berehala euskal-kantuz nagola!

Mundu-bidetan ardura ezindua nabila;

Bilatzen dut holakotan haitz-pe baten itzala:

Eta hor, zerurat, beha, berritzen zait odola,

Euskal-lurren bihotzean sartzen banintz bezala.

Euskal-Herria zait niri nun-nahiko haitz-pea:

Hor dut hurrup-hurrupatzen euskal-lurren bakea.

Haitz-pek arintzen, euskaltzen, pizten dute barnea

Eta, elgarri basarka, biltzen euskal-jendea.

Haitz-ondo baten itzala, zeruaren zabala...

Eta hara berehala euskal-kantuz nagola!

Itsas-aldeko marruma, ihurzuri ximixta,

Iratze-gorri zirimol, haitz-ondo bat xut xuta...

Zatozte, euskal-anaiak, dugun dantza ta kanta

Eta, munduaren maitez, elgar mintza ta maita.

Euskal-Herria, nun-nahi, bihotzean dugula

Eta usu ezpainetan «Gernikako Arbola».

Euskal-seme bakotxak bi Herri dituela:

Lehenik Euskal-Herria eta... Mundu-zabala.

Haitz-ondo baten itzala, zeruaren zabala...

Eta hara berehala euskal-kantuz nagola!

                        * * *

Kurutzea bezein zabal zauden zuhaitz saindua,

Erro guziez hurrupa euskal-lurraren sua;

Eta, hedoieri nausi, goiti altxa burua,

Bake-eraile zabalduz munduz-mundu Fruitua...

1-10-49