Argia,

Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir zora-garria.

                          Argia!

Zure beha, zure bila pindarka dut begia:

Oi, zu, nere bihotzeko lehiaren lehia,

Goiz-ihintzen ke arina, izarren hats bizia,

Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir eta irria!

Ilunbetan, hedoipetan zure bila ta bila

Bihotz-gogo indar oroz hatsantua nabila:

Zutaz goza, zutaz osa, zutaz zora nadila,

Arranoak bortuetan iguzki-suz bezala.

                          Argia,

Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir zora-garria.

                          Argia!

Zeru-lurren xoratzaile ezinago garbia,

Mendi-gainen goiz musua eta zeru-jauntzia,

Zuk daukuzu bihotzean pitz-arazten Egia,

Begietan soa eta... ezpainetan irria.

Oi, argia, nolaz ote zu denetan sar-araz

Denak beztiz, denak betez bozkario dirdiraz?

Hezur, hertzen ilunbeak nolaz ote funski haz

Argi-zabal zabalerat joaten duen su hartaz?

                          Argia,

Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir zora-garria.

                          Argia,

Gau-mendetan gure Aitek su-harritik jalia!

Zu bilatuz, zu hedatuz pindarka dut begia...

                          Argia!

Dohakabe-artaldeen ilunpeko lehia,

Gizon-minen ke saindua, zeruaren hazia,

Jainkoaren dirdiraren sekulako irria.

                          * * *

Argiz-argi argiraino joan gaitzazu, argia:

Sekulako argiraino gaiten denak abia.

Ezkoaren idurian ur gaitzazu, argia,

Herriz-Herri pitz-araziz Jainkoaren irria.

Irriz-irri, argiz-argi, ohil-araz, argia,

Ilunbeen karkail hitsa, gezur eta lohia.

Argiz-argi argiraino, ator, Mundu guzia,

Irriz hilez dugun ikus argiaren Argia.

Beloke-n, 24-4-50