XORATURIK EGON ZEN...

Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa

Moldatu zuenean gizon-bihotza.

Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa,

Hain baitzen Jainkozkoa gizon bihotza:

Barnean eman zion Amodioa.

Lohi piskaño hori pilpilkan ari,

Amodioz pilpilkan Jauna iduri...

Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa:

Hura zuen munduan Errege jarri

Maitatuz egin zadin Jauna iduri.

Bihotz bat egin zuen eta bihotz bi

Amodioz jos ziten bat bertzeari.

Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa:

Bihotzak amodioz josiz elgarri

Egin zituen Jaunak bihotz-iturri.

Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa

Bihotzetan hil baitzen Amodioa.

Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa

Haragi hezurretan —Misterioa!—

Berritz sar-arazteko Amodioa.

Bihotzetan zen bihotz garbienari

Jainko bihotza nozbeit zitzaioan jali.

Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa

Eta gizon-bihotzak hari jazarri,

Hari oldartu eta odol ezarri.

Amodioz hustu da odolez hustu:

Hitzaileen bihotzak ondatu ditu.

Amodioz hustu da Jaun Zerukoa

Azken xortekin zaio Eliza sortu,

Mundurat Amodio hedatzen baitu.

                  * * *

Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa

Moldatu zuenean gizon bihotza.

Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa

Ea noiz eta nola gurekin mintza...

Oi gizonen arteko Jainko-Bihotza!

...-52