Zeru-xorta

PAZKOTIK LANDA

        Pazkotik landa: Pazko, beti Pazko!

        Kristo behin piztu-ta, ezta geiago hiltzen.

        Biziak ezinduak, nardatuak, errautsean ginauden...

        Kurutze bideko odolean busti dugu bihotza eta hara Pazko goizean, hara hil-hobi zolan, bihotz barnean piztu zaikula Kristo!

        Pazkotik landa Pazko, beti Pazko!

        Txistu, jauzi eta irrintzin! Aufa, gazteria! Atera jauntzi xuritan, iduzki zirrintak bezein garbi; atera jauzika uhal gorritan, aiten sua gerriko.

        Txistu, jauzi eta irrintzin! Alleluia, hau loria! Piztu gare Kristorekin.

        Herio-bidean, ilunbetan jarria dagonik balitz oraino... Xuti, joan lasterka, garbi Odolean bihotza, joan mahain saindurat... Xuti, entzun Jondoni Petri urrikituaren solas eder hau: «Bihotzean pitz bekizue goizeko izarra», pitz bekizue Pazkoko argia.

        Eta guzi guziak joan gaitzala barneko izar horrek bekatu leizetarik loriaren loriarat.

        Alleluia, hau loria! Txistu, jauzi irrintzin...

        Kristo atzo. Kristo egun. Kristo betiere.

10-4-47