EGUBERRI

        Mendi-buruak eta zelaiak... Lo dago mundu zabala:

        Ardi-joareen soinu arina oten artetik dabila

        Eta gain hartan ameska dago izarren ñirñir ixila...

        Hara bet-betan harpe batetik ama-kantu bat doala:

        «Sortu zait sortu Salbatzailea: sortu da Jainko Semea!

        lo, lo maitea; lo, lo nerea; lo, lo Jesusño maitea.

        Gaua da gaua mamuz betea, hets loan begitartea:

        Utz gerokoak, utz gurutzea; lo, lo Jesusño maitea.»

        Josepek piztu suari hurbil, etzan du bere haurñoa;

        Haren azpirat, ohako gisa, bildurik hor den lastoa.

        Gure lohian, gure gaupean, horra Jaun Goiko lañoa!

        Goxa zazu ba: sarri gaixoa maitez hiltzerat baitoa.

        «Sortu zait sortu Salbatzailea: sortu da Jainko Semea!

        Lo, lo maitea; lo, lo nerea; lo, lo Jesusño maitea...»

        Nigar-nigarka baitago Haurra, luzatuz bere eskua.

        Amak hartzen du bere besotan, eskainiz bular saindua:

        Ama-semeen begia dago elgarretarat urtua

        Eta kopetan emaiten dio, Jesusi, lehen musua...

        «Gaua da gaua mamuz betea, hets loan begitartea:

        Utz gerokoak, utz gurutzea; lo, lo Jesusño maitea.»

22-12-49