MUSUA

        Judasen musu ustela!

        Gauzik ederrena, gauzik sainduena du Judasek itsustu, usteldu, debrutu...

        Amodioz ala minez ezin mintzatuetan, musua da mintzo.

        Etxetik urrundu beharretan musuak du bihotza goxatzen, urtzen eta elgarretarat ixurtzen.

        Musuak du musuka iragan-arazten:

        ama-semetan bihotza,

        fededun adixkidetan bihotza eta arima,

        senar-emaztetan bihotza, arima eta Jainkoaren bizia.

        Hain da musua gauza ederra, gauza garbia, gauza saindua, nun haren aipatzea bera haren itsustea baita.

        Jenden arteko musua ezin aipatua.

        Jende eta Jainkoaren artekoa beraz nola aipa?

        Gauden beraz huntan. Bainan huna halere musu horren izena, gizon bakotxaren eta Jainkoaren arteko musuaren izena: Pazkoak.

18-3-48