Bedeinkatu Jaunaren izena

Illuntasun artetik sortu eguzkia

Jaunak ebanean, ta ezarri begia;

Diñotsa ikusirik ain zala argia:

Bizidunen izango zara pozgarria.

Lurrari bialduko deutsazu argia,

Baña argi bat dana berotu garria;

Bizkorturik beragaz izate guztia,

Mundua izan dedin gizonen tokia.

Ugari egin eban baita egaztia,

Eta euren artean bat larratxoria;

Zeñi eregi eutsan ain ondra andia,

Egitean esango dodan itzaldia.

Igoizu gora gora, beian itxi lurra,

Eldu bekidaz zure soñuak zerura;

Zure txorrotxioak nik entzun gustura

Daidazan, jo egizuz udan zeiñbat gura.

Loretan larrosea bere egitean,

Diñotse ipiñirik begien aurrean;

Orren usain ederra zuri sometean,

Maite izango zara gizonen artean.

Azkenez egin eban gauzarik onena,

Beraren irudira, zeiñ dan bai gizona;

Eta oni diñotsa: beti zure lana

Izango da ni maite ta ondran bearra.

Alan dirautsa beti eguzkiak zintzo,

Bere egikizuna beteagaz txito;

Larrosatxoak barriz bere usain gozo

Gozoa zabalduten, ez dau guretzako?

Bardin larratxoriak kantuen artean,

Jauna alabetan dau igoaz aidean;

Eta gizonak geien ondrau bearrean

Bere izen Santua, darabil saspean?