Fedearen arerio bat

Bolnei, eskribitzalla asmo txarrekoa

Zalako, benetan zan zorigaldukoa,

Beste batzukaz naste joiala ontzian,

Ekatx eskerga batek arturik azpian,

Eta zelan andra bat eurakaz batean

Joian, eta arrisku txarra ikustean,

Beingoan aterata errosarioak,

Errezetan asi zan bost misterioak;

Eta eskribitzalla gaiztoak orduan,

Bildur ta ikarea somaurik barman,

Andra ari kendurik errosarioak,

Eta oi daben legez gizon fedetsuak,

Belauniko jarririk bera errezetan,

Ontziko jente danen aurrean asi zan;

Eta ekatxak aldez, itxasoa geldi,

Jarri zanean laster, lagun batek ari

Esan eutsan: —Zelan zan zuk errezetea

Guzurtzat beti euki badozu fedea?

Zergaitik bada andra mamala aren gisan

Bolnei, gaur erregutu egin dozu izan?

—Adiskidea, ez da bardin itxasuan

Aurkitzea bat zein da, leor seguruan,

Ni izan arren gauza, bat gabinetean,

Uretan ondatzea uste nebanean,

Trumoia burrundaraz, tximistaka goitik,

Olatuak adarka, ontziari betik;

Itxasoak zabalik eukala agua,

Nok eukan irunsteko danok amorrua,

Au ikustean, nori etxakon bildurra,

Sartuko ikareaz batera barrura?

Zeñek laguntasuna ez deitu zerura

Egoanean urrin guregandik lurra?

Orduan sinistzera da bat beartuten,

Badala Jaungoikoa baita autortuten.