Ostarkua eta Maria

                Ipiñiko dot odeietan jarri neban neure

                arkua, eta nire eta lurraren arteko

                alkartasunaren ezangarria izango da.

                        (Genesisko IX. kap.ko 13. ber.)

Izar guztien Erregeak len

Irago daben tokia,

Arturik orain, zer dakarguzu

Ostarku arro jagia?

Zer dakarguzu aiñ apaindurik

Zazpi kolorez jantzia,

Eguzkiari aurre aurrean

Zeiñ andiago jarria,

Zeu ete zara goi-beietan gaur

Bietan agintaria?

Zer dakarguzu zabalduagaz

Alde batetik bestera,

O! arku guztiz pozgarrizkoa

Bandera baten antzera?

Neurri bagako urdin artetik

Zer dakarguzu lurrera,

Ango gerrari bildurgarriak,

Loturik lege batera,

Ete zatorkuz bake gozo bat

Guztioi iragartera?

Nondik eta nora sortuten zara

Ekatx burruken artean?

Nolan burua ipinten dozu

Goiko izarren parean?

Ta, zelan anka luzeok barriz

Idigi orrenbestean,

Mendi altuak, ibar zabalak,

Arturik euren artean,

Ete nai dozu mundua au bere

Zapaldutea oiñpean?....

Ez dakit nik zer, nai dozun baña,

Eltzen zu orren altura,

Ikusitean, pentsamentu bat

Etorriten jat burura;

Ete zarean eskallaren bat

Igo dagigun Zerura,

Soñu gozoak, kantu ederrak,

Entzuten diran lekura,

Emengo negar danak largauta,

Betiko Erri dontsura.

Mutill txikitxo nintzan denporan,

Urteten ziñanean zu,

Zeruetatik jasten ziñala

Entzun da neban sinistu,

Neure laguntxo ara joanak

Ziranak gozoz asetu,

Zure gañetik oi zireala

Lur onetara baxatu,

Ango pastelak gure artean

Egite arren zabaldu.

Zenbat alditan, arku maitea,

Nai neban zure azpiti,

Iragotea, ikuste arren

Zer ziñan beste aldeti;

Atsegiñ au nik, baña, eneban

Jaritxi eta ez euki,

Ezautu neban zu ziñeala

Nire aldean nagusi,

Ordurik ona agaitik deutsut

Beti txapela erantzi.

Ordutik ona beti zatxataz

Oso gogoangarria,

Gomutetan jat zu ikustean

Iñozentien aldia;

Urte areetan aiñ neutsun bada

Gura izate andia,

Gañera uste nik neutsulako

Zu ziñeala zubia,

Aingerutxoen olgatzetako

Tramanku makur jarria.

Onetariko amestxoetan

Zoro bat legetxe zuri,

Egoten nintzan noz aterako

Zinean begira zoli,

Odei torreak jagitea zan

Beti niretzat pozgarri,

Ikuste arren azkenean zu

Guztien garaipenlari,

Erakusteko zelan on tasa

Zintxakon mundu danari.

A! badakit nik Jaunak zer eban,

Baten zugaitik azaldu,

Noeri Berak adierazo

Eta zer eutsan agindu;

Ak esan eutsan zerua odeiz

Egiten beban estaldu,

Bere ta gure bitartekotzat

Jarriten ziñeala zu,

Ez ebalako urez mundurik

Barriro egin nai ondatu.

Jarrai egizu zeure lanean,

Arku mesedelaria,

Atseginduaz itxasoetan

Larri dabillan ontzia;

Trumoi, oñeztu artetik barriz

Asten danean arria,

Labore-frutak galdu gurarik

Berealaxe arpegia,

Zuk atera ta, ez dozu nasai

Ipinten nekazaria?

Errazoiagaz, bertsolariak

Alabau zaitu egiten,

Atxurlariak o! zenbat bidar

Zaituzan bedeinkatuten,

Itxas-gizonak abegi onaz

Beti ta beti artuten,

Arbolapean zuk noz urtengo

Euriaz danak aurkitzen,

Ez dau kantetan zu agertzean

Bere bidean jarraitzen?

Baita nik uste, iñoz izan dot

Arku alabagarria,

Eta zarean gizon andien

Buruko edergarria;

Kriaturentzat baña, zu zara

Askozaz aziegia,

Zarealako Jaungoikoaren

Eskuko egiñ andia,

Ausaz bazara koroe ordez

Berak nozbaiten jantzia?

Ez, orrenbeste, auxe zara zu,

Kantau nai badot egia,

Zu zara bada, Andra andi baten

Irudi garbi garbia;

Axe dalako zeru ta lurren

Arteko bakelaria,

Bera dalako Jaungoiko eta

Gizonen maitegarria,

Bataren Ama, eta bestien

Gurasoa dan Maria.

Zure lana da beti poztzea

Ekatxaz naibagetua,

Bete betean zaitu Mariak

Irudi berarizkua,

Ari bere guk deitzen deutsagu

Zuri legetxe Ostarkua,

Baña zu zara koloreagaz

Bakarrik egiñdakua,

Bestea barriz eskallara bat

Zerura egiazkua.