Zorioneko afaria

                Nere adiskide Ramon Artola gazteari amalaudun bat

Doatsua dan Juan Iñazio bart illuntzean

Sorotik sollik kantuz zijoan etxeratzen,

Non illargiak egiten zion lagun bidean,

Erori gabe joan zedin ta baita zuzen;

Bere andrea zebillelarik ezkaratzean,

Atsegingarria zitzaien jana gertu jartzen,

Poz pozik bere seme alaba bien artean,

Irurak laster aita zutela itxedoten.

Noiz sentitzen dan eldua zala norbait etxera

Aitaren eztul bakantxoa zan atarian,

«Aita, aita da» otsez umeak irtenda atera,

Farrez irurak sartu ziraden sukaldian,

Talo ta esnez beste gaberik ezer gañera,

Juanak prest zeukan zorioneko afaria an.