Aita zar baten esperantza ederra

Zelan bada gizona sarri dot ikusten

Arrisku andietan errez dala sartzen?

Ordu une danetan bizi nekatuten,

Lorik egin bagarik gabak iragoten,

Burua ausiten, bizia laburtzen,

        Osasuna galtzen,

Ez badeutsa pozen bat zerbaitek emoten?

Alan itandu leiket ez danak zolia,

Zer da orren pozgarri zu bertsolaria?

Nik erantzungo deutsat o adiskidia!

Esperantza bat oso dudarik bagia,

Aberats andia, ezerdun txikia,

        Bardin ezeukia,

Poztuteko munduko bizidun guztia.

Bestetan zelan dakust nik nekazaria

Egunera baño len oetik jagia?

Soluetan lanean goisetik asia,

Itzaiña idiakaz arturik burdia,

Naiz eguraldia, izan otzegia,

        Zein beroegia,

Ezpaleu esperantzan poza ipiñia?

Zenbat jakitun andi zoro diran jarri!

Diralako eunez ta gabaz ibilli,

Atseden emon baga iñoz gorputzari,

Ta bai eriotzea sarri buruari,

Eginik ekarri, zergaitik larregi,

        Ziran ikaslari,

Pozturik gloriaren esperantzeari.

O! ta zenbat gerrari ziran azartuak,

Burruketan sarturik aiñ amurratuak,

Beingo baten istera etsaiak goituak,

Izan arren sarritan eurak menpetuak,

Edo lotsatuak, iges bialduak,

        Baña sendotuak,

Esperantzak jarten dauz barriro gaixuak.

Itxasgizonak bere ditugu ikusten,

Arrisku andietan uretan ibilten,

Ta onen onenean sarri ondatuten,

Ontzi ta ontzizaiñak bertantxe galduten,

Batzuek urteten, besteak itoten,

        Diranak salbauten,

Ez dira esperantzaz ostera joaten?

Azkenez zer egin lei datzanak geisorik?

Osatu leiteala ez euki usterik?

Ez neuke sinistuko aiñ gauza okerrik,

Ta bai osagarriak gogo onaz arturik,

Jaunak lagundurik, ikusteko onik,

        Len legez oraindik,

Esperantzeak dauka geisoa pozturik.

Errukarritzat ez dot iñoz ezeukia,

Aiñ gitxi aberats bat lurrera jausia,

Gerrari menpetu ta jakitun txikia,

Ez ta luzaro oian dagoan eria,

Orren azkarria, nik dot eretxia,

        Dala mingarria,

Esperantza bagako errukigarria.

O! neure biotzeko esperantza ona!

Zuri begira pozik ni euki nozuna!

Ez egizu ez arren beti alan baña,

Poz onetan bakarrik ni bizi nadilla,

Ezpada bestera, obeto aurrera,

        Esperantz ederra,

Sartu nagizu laster atsegin betera.

Egiaz ni geisorik ez naz iñoz izan,

Baña beti arlote bai mundu onetan,

Semetxo bat joanik dot Ameriketan,

Jakinik nago zelan aberastua dan,

Pozez nago alan, a datorren eran,

        Urrengoko udan,

Aberats biziteko ni bere esperantzan.