Erretxiñolari

Kantau egizu erretxiñola

      Bakartadean

Errama gallur berde berdean,

Zarealako txori guztien

      Zu erregea

Ondo kantetan paregabea;

Kantau egizu zoragarrizko

      Txorrotxioa,

Eztia baiño gozoagoa,

      Berarizkoa,

Naigabez eta atsakabetan

      Aurkitzen dana,

Poztzen dalako, zuregaz bada;

Aztu erazo eidazuz niri

      Ditudan miñak,

Zorigatx dongak garratz egiñak,

      Guztiz gordiñak;

Eta zu zara euroentzako

      Aringarria,

Txori kantari guztiz andia;

Bai, entzutean orretariko

      Zure kantuak,

Dirudienak guztiz goikoak,

      Gloriakoak,

Igo gura deust lurretik aruntz

      Gora goruntza,

Izarretatik bere aruntza;

Zu ikusteak orren kantari

      Eder lurrean,

Ainbeste gizon dongen artean,

      Aleginean,

Eurai atsegiñ emon gurarik

      Or illargitan,

      Gabez sarritan,

Diñot samurrik Jaungoikoa da

      Zure Egillea;

Altasunagaz bete betea,

Ta borondatez neurri bagea,

Itxaso gisan bere epea,

Dakust benetan dala eskergea;

      Ta bere etxea

Zetarikoa izango ete da

      Kantariakaz,

Lurrean bada gizon dongakaz,

Ain oparoa, esku zabaldun,

Eta prestua?

      O! Jaungoikoa!

Zer izango da zure Zerua?

Eta alan bere gizon astua.

      Fede bakua,

Eleixearen arerioa,

Dirudiala lau oñekua,

Balitza legez lur utsezkua

      Dala barro sortua,

Dabill loituten biraoka

Zure izen bai guztiz santua,

      O! zer mundua

      Gaur ain galdua!

      Dirudi dala iya linbua

Eta itz gaiztoz okerragua,

Toki askotan gaur infernua;

      Jesus dontsua,

Zure Biotz on, eztia baño

      Gozoagoa,

Gaur darabille oiñperatua,

Egia da bai zu zareala

      Bidolts mansua,

Eroateko ixillik arren

      Iraun gaiztua

          * * *

Erretxiñola biotzekua

Jasoizu gora zure kantua,

Eta alabau egizu beti

      Zuk Jaungoikua

Eta lotsatu gizon sastua,

Dirudiana eskuz ta agoz

      Demoniua.