Ama Birjiña Arantzazukoaren laguntasuna

Gerrara zoaz, seme maite, ta

Ez aztu ama tristeaz,

Eroaidazu neure biotz au,

Bat bat eginda zeuriaz;

Badakit zelan burrukarako

Zoazan biotz andiaz,

Zaindu egizu gure bandera,

Daukazun odol guztiaz.

Zoataz ondo gerrara baña

Gero poz emon, nok niri?

Ill zareala ames eginda

Eingo naz beti jagi ni;

Eutsi semetxo mun einda jantzi,

Eskuplario eder ori,

Goix eta arrats errezetako

Abe Maria berorri.

Arantzazuko Birjiña orren

Irudi on kolkuan,

Nik bere dakat, eta zaindu nau

Beti premiña orduan;

Zu bere bardin gorde zaizala,

Batalletako kanpuan,

Balen txistua baiño besterik

Entzuten ez dan lekuan.

        Semearen biurrerea

Banator ama, banator Ama,

Gerratik sano etxera,

Pozaren pozaz laztandu eta

Zuri esturak kentzera;

Gerra egin dot garaitu arte,

Soldadu onak bezela,

Amar kurutzaz kapote zar au

Ikusidazu bestela.

Eskuplario onexek ama

Bizirik nauka munduan,

Beronegaitik etxera nator,

Ikusten nozun moduan;

Bala batek bein bete betean

Bular au jote orduan,

Laprast ein eustan, zergaitik bal

Kontra Mariak aldauan.

Irudi onek ein euskulako

Mirari pare bagia,

Beroni utsik zor deutsagu gaur

Dogun atsegin andia;

Orduan amak beso biakin

Baturik bere semia,

Ots egin eban: bizi dedilla

Arrantzazuko Maria.